50cent
01-25-2010, 05:22 PM
حتما تاکنون نام ریگ جن به گوشتان خورده است. همان کویر ترسناکی که مردم محلی معتقدند محل زندگی ارواح و اجنه است و هر انسانی از آنجا عبور کند گرفتار ارواح می شود و قطعا جان سالم به در نمی برد يا به لفظي مثلث برموداي ايران .
شاید این باور بومی ها هم نشات گرفته از اتفاقاتی باشد که پیش از آن به وقوع پیوسته؛ مثلا سوارانی که بی گدار به منطقه رفته اند و دیگر هیچ اثری از آنها پیدا نشده است .
ریگ جن گستره ای است از شنزارهای روان است. تا چشم کار می کند نمک است و ماسه و در بعضی مناطق باتلاق؛ باتلاق هایی که اگر شناختی از محل آنها نداشته باشید قطعا گرفتار شده و به جرگه همان آدم هایی می پیوندید که گرفتار روح و جن شده اند ! فرو رفتن در گل و لجن در ریگ جن شاید یکی از خطرناک ترین اتفاقاتی باشد که ممکن است گریبانگیر مسافران، البته مسافران ناوارد شود و آنها را به کام مرگ بکشاند.
سالهای متمادی هیچ کس جرات آنکه به ریگ جن سفر کند و راز این کویر اسرار آمیز را کشف کند، نداشت. یا اگر حتی جراتش را هم داشت به دلیل ناآشنایی با منطقه در راه می ماند. از آن جمله می توان به سون هدین، نویسنده کتاب کویرهای ایران اشاره کرد که سالهای زیادی از عمرش را در گوشه و کنار کویرهای ایران گذراند و کتاب کویرهای ایران را به رشته تحریر درآورد، اما با تمام تلاش هایش هیچ گاه موفق به دیدن ریگ جن یا بهتر بگویم فتح ریگ جن نشد. سون هدین در سال 1900 ریگ جن را کشف کرد و بعد از آن هم آلفونز گابریل در سال 1930 از نزدیکی آن گذر کرد ، اما عبور از آن همچنان برای کویر نوردان به صورت یک رویا باقی ماند تا اینکه بالاخره در سال 1997 طلسم ریگ جن توسط علی پارسا، کویر شناس مقیم آمریکا شکسته شد. او به همراه آقای میرانزاده، رئیس پارک ملی کویر وقت با هواپیما بر فراز ریگ جن رفتند تا ثابت کنند که هیچ چیز شگفتی در ریگ جن وجود ندارد.
علی پارسا در خاطرات خود درباره آشنایی اولیه اش با ریگ جن می نویسد: در یکی از سفرهایی که زمان دانش آموزی به کویر مرکزی داشتم، در نقشه ای به ریگ جن برخوردم. نامش اسرار آمیز به نظر می آمد. تصمیم گرفتم به آنجا بروم و این همزمان شد با انقلاب ایران. سالها بعد در 1996 این رویا با سفر به پارک ملی کویر دوباره به سراغم آمد. من ، دوستانم و آقای میرانزاده، رئیس پارک ملی کویر تصمیم گرفتیم که از فراز ریگ جن با هواپیما عبور کنیم تا به خودمان ثابت کنیم در مسیر، چیز عجیبی نیست. فقط نمک است و ماسه و تپه. نخستین امر شگفتی که در ریگ جن با آن مواجه شدیم، گودالی تازه به وجود آمده بود. داخل گودال یک فضای آبی دیده می شد که آب شور بود. اطراف آن نمک کریستال شده به رنگ سفید دیده می شد و اطراف آن به رنگ قهوه ای بود که مشخص بود در اثر فشار، خاک آن پخش شده است.
اما علی پارسا برای اولین بار در نوامبر 1997 با ماشین وارد ریگ جن شد و بعد از آن بسیاری از کویر نوردان از ریگ جن گذشتند. البته با تجهیزات کامل، و نه گرفتار روح شدند و نه جن زده .
گسترش ریگ جن از شمال شرق به جنوب غرب است. این منطقه در شمال شرق به کوه گوگرد و منطقه معلمان، از جنوب به انارک، از شرق به ناحیه جندق و از سمت غرب به پارک ملی کویر منتهی می شود.
بهترین مسیر دستیابی به ریگ جن، بخش شمال شرق پارک ملی کویر است، یعنی جاده سنگفرش ملک آبادکه البته داخل مرز پارک است که زیر نظر سازمان حفاظت محیط زیست اداره می شود و گرفتن مجوز از سازمان هم که صبر عیوب می خواهد و عمر نوح ، اگر این دو را ندارید بهترین مسیر برای ورود به ریگ جن جندق است که دقیقا در نقطه مقابل یعنی در بخش شرقی پارک قرار دارد.
_________________
شاید این باور بومی ها هم نشات گرفته از اتفاقاتی باشد که پیش از آن به وقوع پیوسته؛ مثلا سوارانی که بی گدار به منطقه رفته اند و دیگر هیچ اثری از آنها پیدا نشده است .
ریگ جن گستره ای است از شنزارهای روان است. تا چشم کار می کند نمک است و ماسه و در بعضی مناطق باتلاق؛ باتلاق هایی که اگر شناختی از محل آنها نداشته باشید قطعا گرفتار شده و به جرگه همان آدم هایی می پیوندید که گرفتار روح و جن شده اند ! فرو رفتن در گل و لجن در ریگ جن شاید یکی از خطرناک ترین اتفاقاتی باشد که ممکن است گریبانگیر مسافران، البته مسافران ناوارد شود و آنها را به کام مرگ بکشاند.
سالهای متمادی هیچ کس جرات آنکه به ریگ جن سفر کند و راز این کویر اسرار آمیز را کشف کند، نداشت. یا اگر حتی جراتش را هم داشت به دلیل ناآشنایی با منطقه در راه می ماند. از آن جمله می توان به سون هدین، نویسنده کتاب کویرهای ایران اشاره کرد که سالهای زیادی از عمرش را در گوشه و کنار کویرهای ایران گذراند و کتاب کویرهای ایران را به رشته تحریر درآورد، اما با تمام تلاش هایش هیچ گاه موفق به دیدن ریگ جن یا بهتر بگویم فتح ریگ جن نشد. سون هدین در سال 1900 ریگ جن را کشف کرد و بعد از آن هم آلفونز گابریل در سال 1930 از نزدیکی آن گذر کرد ، اما عبور از آن همچنان برای کویر نوردان به صورت یک رویا باقی ماند تا اینکه بالاخره در سال 1997 طلسم ریگ جن توسط علی پارسا، کویر شناس مقیم آمریکا شکسته شد. او به همراه آقای میرانزاده، رئیس پارک ملی کویر وقت با هواپیما بر فراز ریگ جن رفتند تا ثابت کنند که هیچ چیز شگفتی در ریگ جن وجود ندارد.
علی پارسا در خاطرات خود درباره آشنایی اولیه اش با ریگ جن می نویسد: در یکی از سفرهایی که زمان دانش آموزی به کویر مرکزی داشتم، در نقشه ای به ریگ جن برخوردم. نامش اسرار آمیز به نظر می آمد. تصمیم گرفتم به آنجا بروم و این همزمان شد با انقلاب ایران. سالها بعد در 1996 این رویا با سفر به پارک ملی کویر دوباره به سراغم آمد. من ، دوستانم و آقای میرانزاده، رئیس پارک ملی کویر تصمیم گرفتیم که از فراز ریگ جن با هواپیما عبور کنیم تا به خودمان ثابت کنیم در مسیر، چیز عجیبی نیست. فقط نمک است و ماسه و تپه. نخستین امر شگفتی که در ریگ جن با آن مواجه شدیم، گودالی تازه به وجود آمده بود. داخل گودال یک فضای آبی دیده می شد که آب شور بود. اطراف آن نمک کریستال شده به رنگ سفید دیده می شد و اطراف آن به رنگ قهوه ای بود که مشخص بود در اثر فشار، خاک آن پخش شده است.
اما علی پارسا برای اولین بار در نوامبر 1997 با ماشین وارد ریگ جن شد و بعد از آن بسیاری از کویر نوردان از ریگ جن گذشتند. البته با تجهیزات کامل، و نه گرفتار روح شدند و نه جن زده .
گسترش ریگ جن از شمال شرق به جنوب غرب است. این منطقه در شمال شرق به کوه گوگرد و منطقه معلمان، از جنوب به انارک، از شرق به ناحیه جندق و از سمت غرب به پارک ملی کویر منتهی می شود.
بهترین مسیر دستیابی به ریگ جن، بخش شمال شرق پارک ملی کویر است، یعنی جاده سنگفرش ملک آبادکه البته داخل مرز پارک است که زیر نظر سازمان حفاظت محیط زیست اداره می شود و گرفتن مجوز از سازمان هم که صبر عیوب می خواهد و عمر نوح ، اگر این دو را ندارید بهترین مسیر برای ورود به ریگ جن جندق است که دقیقا در نقطه مقابل یعنی در بخش شرقی پارک قرار دارد.
_________________