Borna66
12-31-2009, 06:51 PM
نوعی پرنده کوچک موسوم به «مرغ ِمورچه ی چهچهه زن» با نام انگلیسی Warbling Antbird که در کشور پرو زیست میکند، در واکنش به حضور یک پرنده ماده دیگر و آواز خواندن وی برای جلب توجه جفت او، واکنش عجیبی از خود نشان میدهد؛ واکنشی که میتواند نوعی حسادت و تعصب زنانه بر روی جفت تعبیر شود.
نشنال جیگرفیک به نقل از دو پژوهشگر بریتانیایی چنین آورده است که جنس ماده این پرنده زیبا که گونه خاصی از «مرغ مورچه» به شمار میرود، به هنگام ورود یک ماده ی بیگانه به حریم زیست خانواده و آواز خواندن وی برای جلب توجه جنس نر (و طبیعتن پاسخگویی پرنده نر به آن آوازها)، به سرعت و با صدای بلند و البته با نت ها و زمان های نامناسب و بدون نظم، شروع به تولید اصواتی می کند که تنها میتوان از آن به تلاش برای ایجاد اغتشاش صوتی با هدف ایجاد مانع برای برقراری ارتباط تعبیر کرد.
http://pnu-club.com/imported/2009/12/1039.jpg
این اطلاعات جالب که حاصل پژوهشهای یک زوج بریتانیایی به نام‌های آقای «جوزف تُبایس» و همسر وی خانم «نَثلی سدن» است حکایت از آن دارد که جنس ماده این پرنده شگفت انگیز، احساس تعصب و مالکیت شدیدی بر روی جفت، از خود بروز میدهد و به نظر میرسد که بدین وسیله تلاش میکند مانع از برقراری ارتباط میان پرنده نر (جفت خود) با ماده بیگانه شود.
این دو پژوهشگر جانورشناس که دانش آموخته ی دانشگاه نام آشنای آکسفوردند، همچنین اظهار میدارند که هر دو جفت این پرنده شگفت انگیز، به هنگام حضور جفتهای مهاجم در محل لانه، همصدا و هماهنگ با هم شروع به خواندن آواز میکنند تا بدین وسیله باعث ترسیدن یا متواری شدن آنان شوند.
تُبایس و سدن، در یادداشتی که تحت عنوان گزارش پژوهش‌هایشان انتشار یافته، آورده اند: «شاید جالبترین و چالش برانگیزترین بخش مشاهدات ما آنجا بود که شاهد بودیم پرنده نر، نه تنها از شلوغ کاری و ایجاد بلوا و آشوب صوتی توسط پرنده ی ماده در هنگام ورود یک ماده تنها، استقبال نمیکند بلکه میکوشد پرندگان ماده را از جنگ و جدال صوتی شان باز دارد و سعی در آرام کردن دعوای دو ماده مینماید».
گفتنی است نتیجه پژوهشهای این زوج بریتانیایی در شماره دوازدهم مارس نسخه آنلاین نشریه «زیست شناسی معاصر» به چاپ رسیده است.
نشنال جیگرفیک به نقل از دو پژوهشگر بریتانیایی چنین آورده است که جنس ماده این پرنده زیبا که گونه خاصی از «مرغ مورچه» به شمار میرود، به هنگام ورود یک ماده ی بیگانه به حریم زیست خانواده و آواز خواندن وی برای جلب توجه جنس نر (و طبیعتن پاسخگویی پرنده نر به آن آوازها)، به سرعت و با صدای بلند و البته با نت ها و زمان های نامناسب و بدون نظم، شروع به تولید اصواتی می کند که تنها میتوان از آن به تلاش برای ایجاد اغتشاش صوتی با هدف ایجاد مانع برای برقراری ارتباط تعبیر کرد.
http://pnu-club.com/imported/2009/12/1039.jpg
این اطلاعات جالب که حاصل پژوهشهای یک زوج بریتانیایی به نام‌های آقای «جوزف تُبایس» و همسر وی خانم «نَثلی سدن» است حکایت از آن دارد که جنس ماده این پرنده شگفت انگیز، احساس تعصب و مالکیت شدیدی بر روی جفت، از خود بروز میدهد و به نظر میرسد که بدین وسیله تلاش میکند مانع از برقراری ارتباط میان پرنده نر (جفت خود) با ماده بیگانه شود.
این دو پژوهشگر جانورشناس که دانش آموخته ی دانشگاه نام آشنای آکسفوردند، همچنین اظهار میدارند که هر دو جفت این پرنده شگفت انگیز، به هنگام حضور جفتهای مهاجم در محل لانه، همصدا و هماهنگ با هم شروع به خواندن آواز میکنند تا بدین وسیله باعث ترسیدن یا متواری شدن آنان شوند.
تُبایس و سدن، در یادداشتی که تحت عنوان گزارش پژوهش‌هایشان انتشار یافته، آورده اند: «شاید جالبترین و چالش برانگیزترین بخش مشاهدات ما آنجا بود که شاهد بودیم پرنده نر، نه تنها از شلوغ کاری و ایجاد بلوا و آشوب صوتی توسط پرنده ی ماده در هنگام ورود یک ماده تنها، استقبال نمیکند بلکه میکوشد پرندگان ماده را از جنگ و جدال صوتی شان باز دارد و سعی در آرام کردن دعوای دو ماده مینماید».
گفتنی است نتیجه پژوهشهای این زوج بریتانیایی در شماره دوازدهم مارس نسخه آنلاین نشریه «زیست شناسی معاصر» به چاپ رسیده است.