MIN@MAN
12-16-2009, 03:42 PM
پشم از نخستین الیافی است که بشر از آن، پارچه بافته است.
پشم از زمان های بسیار قدیم مورد استفاده انسان بود و ما هرگز نمی دانیم که از چه هنگام او پشم را در پارچه بافی به کار برده است.
یونانیان قدیم، پشم بافی و پشم ریسی را بلد بودند. تازه آن ها این هنر را از مصریان آموخته بودند.
پشم نوعی مو است که بر بدن گوسفـند و حیوانات بسیار دیگری می روید. بر هر تار مو، پولک های فراوان و بسیار ریزی است که فقط به وسیله میکروسکوپ قوی می توان آن ها را دید. این پولک ها مانند توفال های سقف اتاق بر روی هم چیده شده اند.
فرق مو با پشم این است که در مو، این پولک ها صاف بر روی هم خوابیده اند، ولی در پشم، نوکشان بیرون زده است.
مجعد بودن پشم، آن را برای تهیه الیاف پارچه بسیار مناسب نموده است. پشم انواع گوناگون دارد.
برای تشخیص هر نوعی از آن باید ببینیم که از چه گوسفندی به دست آمده است. در این جا داستان جالبی برای مان نقل کرده اند. می گویند صدها سال پیش، ظریف ترین پشم در اسپانیا از گوسفندی به نام مرینوس تهیه می شد. حدود چهار صد سال پیش ناوگان این کشور غرق شد. آن گاه برخی از کشتی های آن که دستخوش امواج دریا شده بودند، خود به خود به سواحل شمالی « اسکاتلند » رانده شدند. از درون این کشتی ها چند گوسفند مرینوس زنده به دست آمد که بعداً در کوهستان های اسکاتلند با نژادهای دیگر در آمیختند. از این آمیزش نژاد بسیار مرغوبی به نام شویوت پدید آمد. شویوت یکی از بهترین انواعی است که انگلیسی ها از آن پشم ظریف و خوبی تهـیه می کنند.
علاوه بر گوسفند، از حیوانات دیگر نیز پشم به دست می آید. بزهای کشمیر، بز آنقره، شتر، آلپاکا، لاما، و ویکونا همه حیوانات تولید کننده پشم هستند.
از هر گوسفند حدود 4 کیلو پشم به دست می آید. ولی البته نیمی از آن کثیف، چرب و آلوده به مواد چربی است که آن ها را « روغن پشم » می نامند. این مواد را باید کاملاً از آن بزدایند تا پشم خالص و قابل مصرف، فراهم شود. پس از درجه بندی، شستشو و خشک کردن، تازه پشم به مرحله شانه زنی، رنگرزی و ریسندگی می رسد. بالاخره پس از طی همه این مراحل به صورت نخ در می آید و می توان از آن پارچه بافت.
پشم از زمان های بسیار قدیم مورد استفاده انسان بود و ما هرگز نمی دانیم که از چه هنگام او پشم را در پارچه بافی به کار برده است.
یونانیان قدیم، پشم بافی و پشم ریسی را بلد بودند. تازه آن ها این هنر را از مصریان آموخته بودند.
پشم نوعی مو است که بر بدن گوسفـند و حیوانات بسیار دیگری می روید. بر هر تار مو، پولک های فراوان و بسیار ریزی است که فقط به وسیله میکروسکوپ قوی می توان آن ها را دید. این پولک ها مانند توفال های سقف اتاق بر روی هم چیده شده اند.
فرق مو با پشم این است که در مو، این پولک ها صاف بر روی هم خوابیده اند، ولی در پشم، نوکشان بیرون زده است.
مجعد بودن پشم، آن را برای تهیه الیاف پارچه بسیار مناسب نموده است. پشم انواع گوناگون دارد.
برای تشخیص هر نوعی از آن باید ببینیم که از چه گوسفندی به دست آمده است. در این جا داستان جالبی برای مان نقل کرده اند. می گویند صدها سال پیش، ظریف ترین پشم در اسپانیا از گوسفندی به نام مرینوس تهیه می شد. حدود چهار صد سال پیش ناوگان این کشور غرق شد. آن گاه برخی از کشتی های آن که دستخوش امواج دریا شده بودند، خود به خود به سواحل شمالی « اسکاتلند » رانده شدند. از درون این کشتی ها چند گوسفند مرینوس زنده به دست آمد که بعداً در کوهستان های اسکاتلند با نژادهای دیگر در آمیختند. از این آمیزش نژاد بسیار مرغوبی به نام شویوت پدید آمد. شویوت یکی از بهترین انواعی است که انگلیسی ها از آن پشم ظریف و خوبی تهـیه می کنند.
علاوه بر گوسفند، از حیوانات دیگر نیز پشم به دست می آید. بزهای کشمیر، بز آنقره، شتر، آلپاکا، لاما، و ویکونا همه حیوانات تولید کننده پشم هستند.
از هر گوسفند حدود 4 کیلو پشم به دست می آید. ولی البته نیمی از آن کثیف، چرب و آلوده به مواد چربی است که آن ها را « روغن پشم » می نامند. این مواد را باید کاملاً از آن بزدایند تا پشم خالص و قابل مصرف، فراهم شود. پس از درجه بندی، شستشو و خشک کردن، تازه پشم به مرحله شانه زنی، رنگرزی و ریسندگی می رسد. بالاخره پس از طی همه این مراحل به صورت نخ در می آید و می توان از آن پارچه بافت.