مژگان
11-19-2009, 03:07 PM
خلق تصاویر مجازی و معلق در مقابل چشمان كاربر با صفحه نمایش‌های لنزی
استاد جوان ایرانی دانشگاه واشنگتن با ساخت یك لنز چشمی جدید كه امواج رادیویی را برای تامین انرژی یك لامپ LED جمع‌آوری و مهار می‌كند، راه را برای تولید نوع جدیدی از صفحات نمایشی تصویر معلق و مجازی هموار كرد.
این لنز جدید نمونه اولیه از وسیله‌ای است كه می‌تواند اطلاعات را تابانده شده از یك وسیله همراه را نمایش دهد.
دكتر بابك پرویز با درك این مطلب كه اندازه صفحه نمایش یك محدودیت قابل توجه در ابزار همراه است، ایده نمایش دادن تصاویر در درون چشم با استفاده از یك لنز چشمی را ارائه كرده است.
وی در این زمینه می‌گوید: یكی از محدودیت های صفحات نمایش امروزی محدود بودن میدان دید آنها است و بنابراین یك صفحه نمایش لنزی می‌تواند میدان دید وسیع‌تری داشته باشد؛ اما امیدواریم با این روش بتوانیم تصاویری را خلق كنیم كه به طور مؤثر در مقابل دیدگان كاربر در مسافت ۵۰ سانتیمتر تا یك متر شناور هستند.
به نوشته نیوساینتیست، پژوهش پرویز شامل جاسازی ابزار الكترونیكی در ابعاد نانو و میكرو در موادی مانند كاغذ یا پلاستیك است.
وی همچنین لنزهایی را در درون چشم‌های خود می‌گذارد.
پرویز می‌گوید: موضوع مهم این است كه این دو وسیله را بتوانیم كنار هم قرار دهیم.
پرویز كه به دلیل ابداع این روش و مجموعه تحقیقات دیگرش از سوی مجله علمی معتبر Technology Review دانشگاه MIT به عنوان یكی از ۳۵ مخترع جوان سال ۲۰۰۷ انتخاب شده است چندی پیش در گفت‌و‌گو با ایسنا در توضیح تحقیقات این پروژه گفت: در حال كار كردن روی لنزهای چشمی هستیم كه در آینده در برگیرنده یك صفحه نمایش خواهد بود و امیدواریم كه بتوانیم لنزهای چشمی طراحی كنیم كه به یك صفحه نمایش، سرویس‌های ارتباطات بی‌سیم و برخی از قابلیت‌های محاسبه‌یی مجهز باشد.
چنین صفحه نمایشی قادر خواهد بود كه تصاویر را مستقیما روی صفحه‌ای از چشم كاربر منعكس كرده یا تصویر رایانه‌یی را در بالای آنچه كه ما به طور طبیعی در دنیای خارج می‌بینیم نمایش دهد.
استادیار بیونانوتكنولوژی، MEMS و خودمونتاژی دانشكده مهندسی الكترونیك دانشگاه واشنگتن با تاكید بر این كه قابلیت‌های چنین فن‌آوری می‌تواند فوق‌العاده و بسیار زیاد باشد، تصریح كرد: اندازه صفحه نمایش، یكی از مهمترین عللی است كه ما نمی توانیم تلفن‌های همراه محاسبه گر و ابزار مخابراتی و ارتباطاتی را مینیاتوری كنیم. برای مثال در بیشتر این ابزار نیاز به نمایش اطلاعات وجود دارد.
هرچند این امكان وجود دارد كه بخش الكترونیكی از یك تلفن بی‌سیم كوچكتر ساخته شود یعنی كمتر از اندازه مشخصی باشد اما صفحه نمایش آن قطعا بسیار كوچك و البته غیرقابل استفاده خواهد شد. اما چنانچه صفحه نمایش این ابزار قابل اتصال با بدن مانند لنزهای تماسی باشد بنابراین روشی كه ما با چنین ابزاری ارتباط برقرار می‌كنیم می‌تواند حقیقتا متحول كننده و انقلابی در این صنعت باشد.
اگرچه ما تا این لحظه هنوز یك صفحه نمایش بی‌سیم كاملا كاربردی را طراحی نكرده‌ایم اما توانسته‌ایم برخی از فن‌آوری های كلیدی و مهم را كه روی برای ساخت چنین لنزهای تماسی تكمیلی مورد نیاز هستند به نمایش بگذاریم.
ماهمچنین توانستیم نشان دهیم كه تمام اتصالات درونی فلزی در ابعاد میكرون را كه برای ساخت یك مدار الكترونیكی ضروری هستند می‌توان روی یك لنز تماسی ساخت.
گفتنی است، دكتر بابك امیر پرویز تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان علامه حلی تهران سپری كرده و پس از پایان تحصیلات كارشناسی در رشته مهندسی الكترونیك در دانشگاه صنعتی شریف برای ادامه تحصیل به دانشگاه میشیگان رفته است.
وی همچنین مدتی به عنوان طراح و مدیر تولید سیستم‌های فتونیك در یك شركت فعالیت كرده و سپس به عنوان محقق پست دكتری به دپارتمان شیمی و بیولوژی شیمیایی دانشگاه هاروارد پیوسته و از سال ۲۰۰۳ عضو هیات علمی دانشكده مهندسی الكترونیك دانشگاه واشنگتن است.
ایسنا
استاد جوان ایرانی دانشگاه واشنگتن با ساخت یك لنز چشمی جدید كه امواج رادیویی را برای تامین انرژی یك لامپ LED جمع‌آوری و مهار می‌كند، راه را برای تولید نوع جدیدی از صفحات نمایشی تصویر معلق و مجازی هموار كرد.
این لنز جدید نمونه اولیه از وسیله‌ای است كه می‌تواند اطلاعات را تابانده شده از یك وسیله همراه را نمایش دهد.
دكتر بابك پرویز با درك این مطلب كه اندازه صفحه نمایش یك محدودیت قابل توجه در ابزار همراه است، ایده نمایش دادن تصاویر در درون چشم با استفاده از یك لنز چشمی را ارائه كرده است.
وی در این زمینه می‌گوید: یكی از محدودیت های صفحات نمایش امروزی محدود بودن میدان دید آنها است و بنابراین یك صفحه نمایش لنزی می‌تواند میدان دید وسیع‌تری داشته باشد؛ اما امیدواریم با این روش بتوانیم تصاویری را خلق كنیم كه به طور مؤثر در مقابل دیدگان كاربر در مسافت ۵۰ سانتیمتر تا یك متر شناور هستند.
به نوشته نیوساینتیست، پژوهش پرویز شامل جاسازی ابزار الكترونیكی در ابعاد نانو و میكرو در موادی مانند كاغذ یا پلاستیك است.
وی همچنین لنزهایی را در درون چشم‌های خود می‌گذارد.
پرویز می‌گوید: موضوع مهم این است كه این دو وسیله را بتوانیم كنار هم قرار دهیم.
پرویز كه به دلیل ابداع این روش و مجموعه تحقیقات دیگرش از سوی مجله علمی معتبر Technology Review دانشگاه MIT به عنوان یكی از ۳۵ مخترع جوان سال ۲۰۰۷ انتخاب شده است چندی پیش در گفت‌و‌گو با ایسنا در توضیح تحقیقات این پروژه گفت: در حال كار كردن روی لنزهای چشمی هستیم كه در آینده در برگیرنده یك صفحه نمایش خواهد بود و امیدواریم كه بتوانیم لنزهای چشمی طراحی كنیم كه به یك صفحه نمایش، سرویس‌های ارتباطات بی‌سیم و برخی از قابلیت‌های محاسبه‌یی مجهز باشد.
چنین صفحه نمایشی قادر خواهد بود كه تصاویر را مستقیما روی صفحه‌ای از چشم كاربر منعكس كرده یا تصویر رایانه‌یی را در بالای آنچه كه ما به طور طبیعی در دنیای خارج می‌بینیم نمایش دهد.
استادیار بیونانوتكنولوژی، MEMS و خودمونتاژی دانشكده مهندسی الكترونیك دانشگاه واشنگتن با تاكید بر این كه قابلیت‌های چنین فن‌آوری می‌تواند فوق‌العاده و بسیار زیاد باشد، تصریح كرد: اندازه صفحه نمایش، یكی از مهمترین عللی است كه ما نمی توانیم تلفن‌های همراه محاسبه گر و ابزار مخابراتی و ارتباطاتی را مینیاتوری كنیم. برای مثال در بیشتر این ابزار نیاز به نمایش اطلاعات وجود دارد.
هرچند این امكان وجود دارد كه بخش الكترونیكی از یك تلفن بی‌سیم كوچكتر ساخته شود یعنی كمتر از اندازه مشخصی باشد اما صفحه نمایش آن قطعا بسیار كوچك و البته غیرقابل استفاده خواهد شد. اما چنانچه صفحه نمایش این ابزار قابل اتصال با بدن مانند لنزهای تماسی باشد بنابراین روشی كه ما با چنین ابزاری ارتباط برقرار می‌كنیم می‌تواند حقیقتا متحول كننده و انقلابی در این صنعت باشد.
اگرچه ما تا این لحظه هنوز یك صفحه نمایش بی‌سیم كاملا كاربردی را طراحی نكرده‌ایم اما توانسته‌ایم برخی از فن‌آوری های كلیدی و مهم را كه روی برای ساخت چنین لنزهای تماسی تكمیلی مورد نیاز هستند به نمایش بگذاریم.
ماهمچنین توانستیم نشان دهیم كه تمام اتصالات درونی فلزی در ابعاد میكرون را كه برای ساخت یك مدار الكترونیكی ضروری هستند می‌توان روی یك لنز تماسی ساخت.
گفتنی است، دكتر بابك امیر پرویز تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان علامه حلی تهران سپری كرده و پس از پایان تحصیلات كارشناسی در رشته مهندسی الكترونیك در دانشگاه صنعتی شریف برای ادامه تحصیل به دانشگاه میشیگان رفته است.
وی همچنین مدتی به عنوان طراح و مدیر تولید سیستم‌های فتونیك در یك شركت فعالیت كرده و سپس به عنوان محقق پست دكتری به دپارتمان شیمی و بیولوژی شیمیایی دانشگاه هاروارد پیوسته و از سال ۲۰۰۳ عضو هیات علمی دانشكده مهندسی الكترونیك دانشگاه واشنگتن است.
ایسنا