TAHA
09-22-2009, 01:28 AM
در اين يادداشت مي خواهم به معرفي انواع داده ها بپردازم. در Qbasic لزومي براي معرفي داده ها وجود ندارد ولي بهتر است در ابتداي برنامه آنها را معرفي كنيم .
انواع داده ها :
داده ها به طور كلي به دو نوع ثابت و متغير تقسيم مي شوند كه هركدام داراي دو دسته عددي و رشته اي هستند .
*داده ثابت :
داده اي كه در طول برنامه مقدار آن تغيير نمي كند . براي معرفي اين نوع داده از دستور CONST استفاده مي كنيم
مثال :
CONST pi=3.14
*داده متغير:
داده اي است كه مي تواند بر حسب منطق برنامه و در جايگاه هاي مختلف مقادير متفاوتي بپذيرد كه همانطور كه گفتم دو نوع دارد : متغير عددي و متغير رشته اي .
*متغير عددي :
متغير های عددی دارای ۴ نوع مختلف هستند :
نام
مخفف
حافظه اشغال كننده
علامت
نوع
عدد صحيح معمولی
INT
2 BYTE
%
INTEGER
عدد صحيح بلند
LNG
4 BYTE
&
LONG
عدد اعشاري با دقت معمولی
SNG
4 BYTE
!
SINGLE
عدد اعشاري با دقت مضاعف
DBL
8 BYTE
#
DOUBLE
اگر بخواهيم محاسبات برنامه با دقت بالايي انجام شود ، بايد متغيرها را از نوع مناسب (مثلا اعشاري با دقت مضاعف) در ابتداي برنامه به وسيله دستور DIM تعريف كنيم .
مثال : براي اين كه متغير A از نوع اعشاري با دقت معمولي باشد ، در ابتداي برنامه اين دستور را مي نويسيم :
DIM A AS SINGLE
راه دوم اين است که هرجا نياز به استفاده از A بود ، آن را به صورت A! به كار مي بريم .
*متغيرهاي رشته اي
همان طور كه از نام اين متغير مشخص است،براي نگهداري رشته اي از حروف به كار مي رود و دو نوع دارد :
نام
مخفف
علامت
نوع
متغير رشته اي با طول متغير
STR
$
STRING
متغير رشته اي با طول ثابت
STR
$
STRING*N%
فرض كنيد مي خواهيم متغير رشته اي به نام name و متغير رشته اي با طول 10 كاراكتر به نام family تعريف كنيم . مانند متغيرهاي عددي از دستور ِDIM استفاده مي كنيم :
DIM name AS STRING
DIM family AS STRING*10
حتما متوجه شده ايد كه N تعداد حروف متغير را بيان مي كند و طبيعتا از نوع % يعني عدد صحيح معمولي است .
اگر بدون معرفي متغير رشته اي را در برنامه استفاده كنيم ، Qbasic به طور خودكار آن را مساوي " " يعني يك رشته خالي قرار مي دهد و اگر متغير از نوع عددي باشد ، Qbasic به طور پيش فرض آن را مساوي صفر قرار مي دهد.
انواع داده ها :
داده ها به طور كلي به دو نوع ثابت و متغير تقسيم مي شوند كه هركدام داراي دو دسته عددي و رشته اي هستند .
*داده ثابت :
داده اي كه در طول برنامه مقدار آن تغيير نمي كند . براي معرفي اين نوع داده از دستور CONST استفاده مي كنيم
مثال :
CONST pi=3.14
*داده متغير:
داده اي است كه مي تواند بر حسب منطق برنامه و در جايگاه هاي مختلف مقادير متفاوتي بپذيرد كه همانطور كه گفتم دو نوع دارد : متغير عددي و متغير رشته اي .
*متغير عددي :
متغير های عددی دارای ۴ نوع مختلف هستند :
نام
مخفف
حافظه اشغال كننده
علامت
نوع
عدد صحيح معمولی
INT
2 BYTE
%
INTEGER
عدد صحيح بلند
LNG
4 BYTE
&
LONG
عدد اعشاري با دقت معمولی
SNG
4 BYTE
!
SINGLE
عدد اعشاري با دقت مضاعف
DBL
8 BYTE
#
DOUBLE
اگر بخواهيم محاسبات برنامه با دقت بالايي انجام شود ، بايد متغيرها را از نوع مناسب (مثلا اعشاري با دقت مضاعف) در ابتداي برنامه به وسيله دستور DIM تعريف كنيم .
مثال : براي اين كه متغير A از نوع اعشاري با دقت معمولي باشد ، در ابتداي برنامه اين دستور را مي نويسيم :
DIM A AS SINGLE
راه دوم اين است که هرجا نياز به استفاده از A بود ، آن را به صورت A! به كار مي بريم .
*متغيرهاي رشته اي
همان طور كه از نام اين متغير مشخص است،براي نگهداري رشته اي از حروف به كار مي رود و دو نوع دارد :
نام
مخفف
علامت
نوع
متغير رشته اي با طول متغير
STR
$
STRING
متغير رشته اي با طول ثابت
STR
$
STRING*N%
فرض كنيد مي خواهيم متغير رشته اي به نام name و متغير رشته اي با طول 10 كاراكتر به نام family تعريف كنيم . مانند متغيرهاي عددي از دستور ِDIM استفاده مي كنيم :
DIM name AS STRING
DIM family AS STRING*10
حتما متوجه شده ايد كه N تعداد حروف متغير را بيان مي كند و طبيعتا از نوع % يعني عدد صحيح معمولي است .
اگر بدون معرفي متغير رشته اي را در برنامه استفاده كنيم ، Qbasic به طور خودكار آن را مساوي " " يعني يك رشته خالي قرار مي دهد و اگر متغير از نوع عددي باشد ، Qbasic به طور پيش فرض آن را مساوي صفر قرار مي دهد.