Borna66
03-16-2009, 02:22 AM
رمزنگاری دانش تغییر دادن متن پیام به کمک کلید رمزنگاری و الگوریتم رمزنگاری است؛ به صورتی که تنها شخصی که از کلید و الگوریتم مطلع است قادر به استخراج متن اصلی از متن رمزشده باشد و شخصی که از یکی یا هردوی آنها اطلاعی ندارد نتواند به محتوای پیام دسترس یابد. رمزنگاری از طریق پنهان نگاه داشتن الگوریتم منسوخ است. در روشهای جدید رمزنگاری، فرض بر آن است که همگان الگوریتم را می‌دانند و آنچه پنهان است فقط کلید است.
رمزنگاری علمی است که با آن می‌توان اطلاعات را به صورتی امن منتقل کرد؛ حتی اگر مسیر انتقال اطلاعات (شبکه های ارتباطی) ناامن باشد، دریافت‌کننده اطلاعات آنها را از حالت رمز خارج می‌کند. به این عمل در واقع رمزگشایی (decrypting) گفته می‌شود .
رمزنگاری به تغییر ساده محتویات متن گفته می‌شود و با کدگذاری (coding) تفاوت دارد. در این صورت، هر کاراکتر تنها با یک نماد تغییر می‌کند. کلمه Cryptography برگرفته از لغات یونانی «kryptos» به مفهوم «محرمانه» و «graphein » به معنای «نوشتن» است. قبل از هر چیز، لازم است بین رمز و کد تفاوت قایل شویم. رمز به مفهوم تبدیل کاراکتر به کاراکتر یا بیت به بیت، بدون تغییر محتویات زبان شناختی آن، است. در مقابل، «کد» تبدیلی است که کلمه‌ای را با کلمه یا نمادی دیگر جایگزین می‌کند. در بررسی نخستین، استفاده کنندگان از رمزنگاری به «سزار» - امپراتور روم - و نیز «الکندی» (که مسلمان بود) بر می خوریم. عمده ترین شیوه رمزنگاری های ابتدایی پیچیدن نسخه اصلی پیام روی استوانه‌ای با قطر مشخص و نوشتن پیام روی متن استوانه‌ای است. بدیهی است که - بدون درک میزان قطر - خواندن پیام کار بسیار دشواری بود. بعدها از این روش به همراه موتورهای الکتریکی برای رمزنگاری استفاده شد.
رمزنگاری امروزه، به طور خاص، در علم مخابرات مورد استفاده قرار می‌گیرد. از رمزنگاری می‌توان برای تأمین امنیت و تأمین اعتبار پیام به صورت جداگانه یا توأمان استفاده کرد. منظور از تأمین امنیت پیام این است که - بجز گیرنده مجاز - شخص دیگر قادر به فهمیدن متن پیام نباشد. همچنین، منظور از اعتبار پیام این است که فرستنده واقعی پیام مشخص باشد. دانش رمزنگاری بر پایه مقدمات بسیاری از قبیل نظریه اطلاعات و نظریه اعداد و آمار بنا شده است. الگوریتمهای مختلفی (مانند md۵ و RSA) برای رمز کردن اطلاعات وجود دارد.
معرفی رمزگذاری:
رمزگذاری یعنی تبدیل اطلاعات به شکلی فهم ناپذیر و انتقال آن و سپس برگرداندن اطلاعات رمز شده به حالت اول و مناسب خواندن. عناصر مهمی که در رمزگذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد به این شرح است:
Public Key یا کلید عمومی: اعداد یا کلماتی که با شخص یا سازمانی در ارتباط اند. کلید عمومی جزئی از جفت کلید عمومی - خصوصی است و به صورت عمومی در دسترس کسانی است که قصد انتقال اطلاعات رمز شده را دارند.
Private Key یا کلید خصوصی: اعداد یا کلماتی که با شخص یا سازمانی در ارتباط اند. کلید خصوصی جزئی از جفت کلید عمومی_خصوصی است. کلید خصوصی فقط در دسترس مالک جفت کلید عمومی_خصوصی است و برای بازگشایی اطلاعاتی استفاده می‌شود که توسط کلید عمومی رمزگذاری شده باشد.
ایجادکننده‌های جفت کلید: برای ایجاد یک جفت کلید عمومی و خصوصی طبق الگوریتم رمزگذاری مشخص عمل می‌شود.
Key Factorie : برای تبدیل کلیدهای نامشخص به کلیدهای مشخص به کار می‌رود.
Key stores :بانکی است که برای مدیریت تعدادی از کلیدها به کار می‌رود.
الگوریتمهای رمزگذاری: الگوریتمها و روشهایی که برای رمزگذاری اطلاعات به کار می‌رود. RSA و DES نام دو نمونه از معروفترین الگوریتمهاست.
روشهای رمزگذاری:
روش متقارن (Symmetric): در این روش، هر دو طرفی که قصد رد و بدل اطلاعات را دارند از کلیدی مشترک برای رمزگذاری و نیز بازگشایی رمز استفاده می‌کنند. در این حالت، بازگشایی و رمزگذاری اطلاعات دو فرایند معکوس یکدیگرند. مشکل اصلی این روش این است که کلید مربوط به رمزگذاری باید بین دو طرف به اشتراک گذاشته شود؛ و این سؤال پیش می‌آید که دو طرف چگونه می‌توانند این کلید را به طور امن بین یکدیگر رد و بدل کنند.
روش نامتقارن (Asymmetric) : این روش برای حل مشکل انتقال کلید در روش متقارن ایجاد شد. در این روش، به جای یک کلید مشترک از یک جفت کلید به نامهای کلید عمومی و خصوصی استفاده می‌شود و کلید عمومی برای رمزگذاری اطلاعات به کار می‌رود. طرفی که قصد انتقال اطلاعات به صورت رمزگذاری شده را دارد اطلاعات را رمزگذاری می کند و برای طرفی که مالک این جفت کلید است استفاده می‌شود. مالک کلید کلید خصوصی را پیش خود به صورت محرمانه حفظ می‌کند. در این دسته، کلیدهای رمزنگاری و رمزگشایی متمایزند و یا چنان رابطه پیچیده‌ای بین آنها حکمفرماست که کشف کلید رمزگشایی با در اختیار داشتن کلید رمزنگاری عملا ناممکن است.
برگرفته از :
كد - لینک:
وبلاگ پارسیفا (http://parsifa.wordpress.com)
:104:
گردآونده:طه-Borna66
رمزنگاری علمی است که با آن می‌توان اطلاعات را به صورتی امن منتقل کرد؛ حتی اگر مسیر انتقال اطلاعات (شبکه های ارتباطی) ناامن باشد، دریافت‌کننده اطلاعات آنها را از حالت رمز خارج می‌کند. به این عمل در واقع رمزگشایی (decrypting) گفته می‌شود .
رمزنگاری به تغییر ساده محتویات متن گفته می‌شود و با کدگذاری (coding) تفاوت دارد. در این صورت، هر کاراکتر تنها با یک نماد تغییر می‌کند. کلمه Cryptography برگرفته از لغات یونانی «kryptos» به مفهوم «محرمانه» و «graphein » به معنای «نوشتن» است. قبل از هر چیز، لازم است بین رمز و کد تفاوت قایل شویم. رمز به مفهوم تبدیل کاراکتر به کاراکتر یا بیت به بیت، بدون تغییر محتویات زبان شناختی آن، است. در مقابل، «کد» تبدیلی است که کلمه‌ای را با کلمه یا نمادی دیگر جایگزین می‌کند. در بررسی نخستین، استفاده کنندگان از رمزنگاری به «سزار» - امپراتور روم - و نیز «الکندی» (که مسلمان بود) بر می خوریم. عمده ترین شیوه رمزنگاری های ابتدایی پیچیدن نسخه اصلی پیام روی استوانه‌ای با قطر مشخص و نوشتن پیام روی متن استوانه‌ای است. بدیهی است که - بدون درک میزان قطر - خواندن پیام کار بسیار دشواری بود. بعدها از این روش به همراه موتورهای الکتریکی برای رمزنگاری استفاده شد.
رمزنگاری امروزه، به طور خاص، در علم مخابرات مورد استفاده قرار می‌گیرد. از رمزنگاری می‌توان برای تأمین امنیت و تأمین اعتبار پیام به صورت جداگانه یا توأمان استفاده کرد. منظور از تأمین امنیت پیام این است که - بجز گیرنده مجاز - شخص دیگر قادر به فهمیدن متن پیام نباشد. همچنین، منظور از اعتبار پیام این است که فرستنده واقعی پیام مشخص باشد. دانش رمزنگاری بر پایه مقدمات بسیاری از قبیل نظریه اطلاعات و نظریه اعداد و آمار بنا شده است. الگوریتمهای مختلفی (مانند md۵ و RSA) برای رمز کردن اطلاعات وجود دارد.
معرفی رمزگذاری:
رمزگذاری یعنی تبدیل اطلاعات به شکلی فهم ناپذیر و انتقال آن و سپس برگرداندن اطلاعات رمز شده به حالت اول و مناسب خواندن. عناصر مهمی که در رمزگذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد به این شرح است:
Public Key یا کلید عمومی: اعداد یا کلماتی که با شخص یا سازمانی در ارتباط اند. کلید عمومی جزئی از جفت کلید عمومی - خصوصی است و به صورت عمومی در دسترس کسانی است که قصد انتقال اطلاعات رمز شده را دارند.
Private Key یا کلید خصوصی: اعداد یا کلماتی که با شخص یا سازمانی در ارتباط اند. کلید خصوصی جزئی از جفت کلید عمومی_خصوصی است. کلید خصوصی فقط در دسترس مالک جفت کلید عمومی_خصوصی است و برای بازگشایی اطلاعاتی استفاده می‌شود که توسط کلید عمومی رمزگذاری شده باشد.
ایجادکننده‌های جفت کلید: برای ایجاد یک جفت کلید عمومی و خصوصی طبق الگوریتم رمزگذاری مشخص عمل می‌شود.
Key Factorie : برای تبدیل کلیدهای نامشخص به کلیدهای مشخص به کار می‌رود.
Key stores :بانکی است که برای مدیریت تعدادی از کلیدها به کار می‌رود.
الگوریتمهای رمزگذاری: الگوریتمها و روشهایی که برای رمزگذاری اطلاعات به کار می‌رود. RSA و DES نام دو نمونه از معروفترین الگوریتمهاست.
روشهای رمزگذاری:
روش متقارن (Symmetric): در این روش، هر دو طرفی که قصد رد و بدل اطلاعات را دارند از کلیدی مشترک برای رمزگذاری و نیز بازگشایی رمز استفاده می‌کنند. در این حالت، بازگشایی و رمزگذاری اطلاعات دو فرایند معکوس یکدیگرند. مشکل اصلی این روش این است که کلید مربوط به رمزگذاری باید بین دو طرف به اشتراک گذاشته شود؛ و این سؤال پیش می‌آید که دو طرف چگونه می‌توانند این کلید را به طور امن بین یکدیگر رد و بدل کنند.
روش نامتقارن (Asymmetric) : این روش برای حل مشکل انتقال کلید در روش متقارن ایجاد شد. در این روش، به جای یک کلید مشترک از یک جفت کلید به نامهای کلید عمومی و خصوصی استفاده می‌شود و کلید عمومی برای رمزگذاری اطلاعات به کار می‌رود. طرفی که قصد انتقال اطلاعات به صورت رمزگذاری شده را دارد اطلاعات را رمزگذاری می کند و برای طرفی که مالک این جفت کلید است استفاده می‌شود. مالک کلید کلید خصوصی را پیش خود به صورت محرمانه حفظ می‌کند. در این دسته، کلیدهای رمزنگاری و رمزگشایی متمایزند و یا چنان رابطه پیچیده‌ای بین آنها حکمفرماست که کشف کلید رمزگشایی با در اختیار داشتن کلید رمزنگاری عملا ناممکن است.
برگرفته از :
كد - لینک:
وبلاگ پارسیفا (http://parsifa.wordpress.com)
:104:
گردآونده:طه-Borna66