Borna66
09-15-2009, 07:40 PM
یکی از تپه های با شکوه دوران نوسنگی در اسیای صغیر که مورد توجه باستان شناسان قرار دارد تپه کهن باستانی چاتال هیوک است که در32کیلومتری جنوب شهر قونیه و 11 کیلومتری جنوب چومرا واقع شده است.ارتفاع ان از سطح دریا 3000متر بوده و اب ان از رودخانه چارشامبا چای از کوه های توروس سرچشمه میگیرد.تپه های دو قلوی چاتال هیوک نزدیک شاخه قدیمی رودخانه در دوسمت شرق و غرب قرار دارند.و به چاتال هیوک شرقی و غربی معروف میباشند.تپه اصلی چاتال بصورت تخم مرغی بوده و 600 متر طول و 350متر عرض و 17/5متر ارتفاع دارد و در مجموع 32 هکتار از منطقه را می پوشاند. از این رو چاتال هیوک بزرگترین محل استقرار عصر نوسنگی در اسیای صغیر بشمار میاید.ائوز اریک در سال 1951 م کاوش های باستان شناسی در ان محل را ادامه داد.سپس جیمز ملارت انگلیسیدر سال های 1962 -63 م دامنه کاوشها را گسترش داد.یکی از دلایلی که باعث شد دامنه کاوشها و حفاری ها در این محل توسعه یابد در کنار موقیعت تاریخی و وسعت جغرافیایی مناسب/انتظار میرفت شکافی را که دراستقرار در حاجیلار میان روستای نوسنگی بدون سفال و ورود انسانهای تکامل یافتهدر اخرین دوره نوسنگی که ایجاد شده بود را پر نماید.این محل را یکی از پیشرفته ترین استقرار های عصر نوسنگی در سطح دنیای باستانشناسی میدانند/
از انجا که بیشتر کاوش های صورت گرفته برای تشخیص اثار دوره معماری و طبقات استقراری بوده است.در معماری ان بجای سنگ از شش ردیف خشت استفاده شده است در.دیوار های خانه های چاتال از همان نوع خشت ها استفاده کرده اند. بیشتر خشت های بکار رفته از کاه خرد شده بعنوان ماده چسبنده بهره برده اند/و به دلیل نفوذ رطوبت دیوار های خشتی ان رنگ سبز بخود گرفته اند.مهمترین و منحصر بفرد ترین ویژگی معماری چاتال هیوک نداشتن درب ورودی بوده و رفت و امد ها بوسیله نردبان و از طریق پشت بام منازل صورت میگرفت.از ویژگی دیگر معماری چاتال هیوک وجود انبار های کوچکی است که برای نگهداری مواد غذایی و انواع غلات استفاده میشده است.
هر خانواده در چاتال برای خود تنوری و یا محلی برای پخت نان داشت که میتوان تنور نان نامید.اشیای استخوانی و ابزار سنگی و ملزومات دیگر را در اتاقک های کوچک قرار میدادند.با یک نظر کلی میتوان اینطور استنباط نمود که معماران چاتال هیوک و سازندگان این بناها بخوبی از ضرورت نقشه کشی استقرار ثابت و دلئمی اگاه بوده اند.سیتم دفاعی برقرای ارتباط میان واحد های دیگر را رعایت مینموده اند.
چاتال هیوکها اجساد مردگان خود را زیر سکوهای خانه ها و معابد دفن میکردند.و هیچ اثری از تدفین افراد در انبارهای اذوقه و غلات دیده نشده است.و جهت قبور از نظم و ترتیب خاصی برخوردار نمیباشد.ولی معمولا سر را بسوی مرکز و پاها را بسمت دیوار قرار میدادند.برخی از اجساد با گل اخرا پوشانده شده بودند.مردگان با لباس دفن شده و در کنار ان اثار ظروف بدست امده است.سفال بوفور در چاتال هیوک بدست امد..که قدمت این سفال ها به 6500 ق م میرسند.مردم چاتال در صنعت مس و پارچه و تهیه لباس از پوست حیوانات تبحر داشتند÷یکرک های بدست امده در چاتال هیوک بسیار متنوع و جذاب بوده که مورد توجه باستان شناسان جهان قرار گرفته است.در چاتال هیوک طیف وسیعی از انواع رنگها استفاده شده است.نقاشی های دیواری ان زبانزد خاص باستان شناسان می باشد که به شش گروه تقسیم شده اند.تابلو های ساده رنگی-با طرح هندسی/با نمادهای مختلف/طبیعت گرایانه نقاشی نقش برجسته بصورت حیوانات مختلف/ مناظر و ساختمتنها چاتال ها پوستی روشن داشته و در معماری اسیای صغیر تاثیر شگرف داشته اند
از انجا که بیشتر کاوش های صورت گرفته برای تشخیص اثار دوره معماری و طبقات استقراری بوده است.در معماری ان بجای سنگ از شش ردیف خشت استفاده شده است در.دیوار های خانه های چاتال از همان نوع خشت ها استفاده کرده اند. بیشتر خشت های بکار رفته از کاه خرد شده بعنوان ماده چسبنده بهره برده اند/و به دلیل نفوذ رطوبت دیوار های خشتی ان رنگ سبز بخود گرفته اند.مهمترین و منحصر بفرد ترین ویژگی معماری چاتال هیوک نداشتن درب ورودی بوده و رفت و امد ها بوسیله نردبان و از طریق پشت بام منازل صورت میگرفت.از ویژگی دیگر معماری چاتال هیوک وجود انبار های کوچکی است که برای نگهداری مواد غذایی و انواع غلات استفاده میشده است.
هر خانواده در چاتال برای خود تنوری و یا محلی برای پخت نان داشت که میتوان تنور نان نامید.اشیای استخوانی و ابزار سنگی و ملزومات دیگر را در اتاقک های کوچک قرار میدادند.با یک نظر کلی میتوان اینطور استنباط نمود که معماران چاتال هیوک و سازندگان این بناها بخوبی از ضرورت نقشه کشی استقرار ثابت و دلئمی اگاه بوده اند.سیتم دفاعی برقرای ارتباط میان واحد های دیگر را رعایت مینموده اند.
چاتال هیوکها اجساد مردگان خود را زیر سکوهای خانه ها و معابد دفن میکردند.و هیچ اثری از تدفین افراد در انبارهای اذوقه و غلات دیده نشده است.و جهت قبور از نظم و ترتیب خاصی برخوردار نمیباشد.ولی معمولا سر را بسوی مرکز و پاها را بسمت دیوار قرار میدادند.برخی از اجساد با گل اخرا پوشانده شده بودند.مردگان با لباس دفن شده و در کنار ان اثار ظروف بدست امده است.سفال بوفور در چاتال هیوک بدست امد..که قدمت این سفال ها به 6500 ق م میرسند.مردم چاتال در صنعت مس و پارچه و تهیه لباس از پوست حیوانات تبحر داشتند÷یکرک های بدست امده در چاتال هیوک بسیار متنوع و جذاب بوده که مورد توجه باستان شناسان جهان قرار گرفته است.در چاتال هیوک طیف وسیعی از انواع رنگها استفاده شده است.نقاشی های دیواری ان زبانزد خاص باستان شناسان می باشد که به شش گروه تقسیم شده اند.تابلو های ساده رنگی-با طرح هندسی/با نمادهای مختلف/طبیعت گرایانه نقاشی نقش برجسته بصورت حیوانات مختلف/ مناظر و ساختمتنها چاتال ها پوستی روشن داشته و در معماری اسیای صغیر تاثیر شگرف داشته اند