donya88
09-13-2009, 06:28 AM
گاهی اوقات کودکان به این خاطر دروغ می گویند که اجازه ندارند حقیقت را بر زبان بیاورند. وقتی کودک به مادرش می گوید از برادرش متنفر است. مادر شاید او را به خاطر این حقیقت گویی تنبیه کند ، اگر همین کودک در همان لحظه برگردد و آشکارا به دروغ بگوید برادرش را دوست دارد مادر شادی و خوشحالی به او پاداش میدهد ،او را در آغوش گرفته و می بوسد
شما فکر می کنید کودک چه نتیجه ای از این تجربه خواهد گرفت ؟ او نتیجه خواهد گرفت که آدم را به خاطر راستگویی کتک و به خاطر دروغ گویی پاداش می دهند و همچنین نتیجه می گیرد که مادرش دروغ گوهای کوچولو را دوست دارد
اگر می خواهیم راستگویی و صداقت را به کودک یاد دهیم باید برای گوش دادن به حقایق تلخ به همان اندازه حقایق ناپسند زمینه داشته باشیم . اگر قرار است کودک راستگو و صادق بار بیاید باید او را تحریک کرد که درباره احساساتش دروغ نگوید ، این احساسات چه مثبت باشند چه منفی چه دمدمی مزاج .
کودک از واکنش های که در برابر احساسات بیان شده او نشان می دهیم ، یاد می گیرد که حقیقت و راستگویی بهترین حقیقت است یا نه .
خط مشی ما در برابر دروغ گویی مشخص است ، از یک طرف نباید باز پرس بازی در بیاوریم و کودک را مرتبا سوال پیچ کنیم و موضوع را بزرگ جلوه دهیم و از طرفی دیگر باید حتما و بدون تردید رک و پوست کنده حرف بزنیم .
وقتی پی می بریم از زمان برگشت کتابی که کودک از کتابخانه گرفته ، گذشته و کودک هنوز کتاب را به کتابخانه پس نداده نباید بپرسیم " کتاب را برگرداندهای کتاب خانه ؟مطمئنی؟پس چه شده که کتاب هنوز اینجا مانده؟ " بلکه به جای آن چنین یاد آوری می کنیم :"مثل اینکه از زمان برگشت این کتاب به کتاب خانه گذشته.".
وقتی از مدرسه اطلاع می دهند که فرزندتان در امتحان ریاضی مردود شده نباید از او بپرسیم در امتحان ریاضی قبول شدی؟خب این دفعه دروغ دردت را دوا نخواهد کرد ! با معلمت صحبت کردیم و دانستیم که جنابعالی با چه وضعی مردود شدی
بلکه به صورت صاف و پوست کنده به او بگویید که : دبیر ریاضیت به ما گفت :که تو در امتحان نمره قبولی نیاورده ای. ما به خاطر این مساله نگرانیم و نمی دانیم چطور می توانیم به تو کمک کنیم
وقتی کودک قطعا دروغ می گویید،واکنش ما نباید غیر اخلاقی و دارای هیجان شدید باشد بلکه باید واقعی و دور از احساس باشد.
تمام سعی ما آن است کودکمان بداند نیازی ندارد به ما دروغ بگوید.
منبع : روزنامه خبر جنوب* مورخ ۲۹/۱/۸۷
شما فکر می کنید کودک چه نتیجه ای از این تجربه خواهد گرفت ؟ او نتیجه خواهد گرفت که آدم را به خاطر راستگویی کتک و به خاطر دروغ گویی پاداش می دهند و همچنین نتیجه می گیرد که مادرش دروغ گوهای کوچولو را دوست دارد
اگر می خواهیم راستگویی و صداقت را به کودک یاد دهیم باید برای گوش دادن به حقایق تلخ به همان اندازه حقایق ناپسند زمینه داشته باشیم . اگر قرار است کودک راستگو و صادق بار بیاید باید او را تحریک کرد که درباره احساساتش دروغ نگوید ، این احساسات چه مثبت باشند چه منفی چه دمدمی مزاج .
کودک از واکنش های که در برابر احساسات بیان شده او نشان می دهیم ، یاد می گیرد که حقیقت و راستگویی بهترین حقیقت است یا نه .
خط مشی ما در برابر دروغ گویی مشخص است ، از یک طرف نباید باز پرس بازی در بیاوریم و کودک را مرتبا سوال پیچ کنیم و موضوع را بزرگ جلوه دهیم و از طرفی دیگر باید حتما و بدون تردید رک و پوست کنده حرف بزنیم .
وقتی پی می بریم از زمان برگشت کتابی که کودک از کتابخانه گرفته ، گذشته و کودک هنوز کتاب را به کتابخانه پس نداده نباید بپرسیم " کتاب را برگرداندهای کتاب خانه ؟مطمئنی؟پس چه شده که کتاب هنوز اینجا مانده؟ " بلکه به جای آن چنین یاد آوری می کنیم :"مثل اینکه از زمان برگشت این کتاب به کتاب خانه گذشته.".
وقتی از مدرسه اطلاع می دهند که فرزندتان در امتحان ریاضی مردود شده نباید از او بپرسیم در امتحان ریاضی قبول شدی؟خب این دفعه دروغ دردت را دوا نخواهد کرد ! با معلمت صحبت کردیم و دانستیم که جنابعالی با چه وضعی مردود شدی
بلکه به صورت صاف و پوست کنده به او بگویید که : دبیر ریاضیت به ما گفت :که تو در امتحان نمره قبولی نیاورده ای. ما به خاطر این مساله نگرانیم و نمی دانیم چطور می توانیم به تو کمک کنیم
وقتی کودک قطعا دروغ می گویید،واکنش ما نباید غیر اخلاقی و دارای هیجان شدید باشد بلکه باید واقعی و دور از احساس باشد.
تمام سعی ما آن است کودکمان بداند نیازی ندارد به ما دروغ بگوید.
منبع : روزنامه خبر جنوب* مورخ ۲۹/۱/۸۷