آثار طبیعی یا فرهنگی كه در يونسكو به ثبت رسيده است

[Borna66]

این فهرستی از آثار طبیعی یا فرهنگی است که برپایه کنوانسیون میراث جهانی یونسکو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B3%DB%8C%D9%88%D 9%86_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%AB_%D8%AC%D9%87%D 8%A7%D9%86%DB%8C_%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DA%A9%D9 %88) به ثبت رسیده‌اند:

چشم‌انداز فرهنگی بم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%85)
میدان نقش جهان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D9%86%D9%82%D8%B4_ %D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86)
پاسارگاد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D8%AF)
تخت جمشید (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D8%AA_%D8%AC%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%AF)
چغازنبیل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%86%D8%BA%D8%A7%D8%B2%D9%86%D8%A8%DB%8C%D9%84)
تخت سلیمان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D8%AA_%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7% D9%86)
گنبد سلطانیه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D9%86%D8%A8%D8%AF_%D8%B3%D9%84%D8%B7%D8%A7% D9%86%DB%8C%D9%87)
سنگ‌نبشته بیستون (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%86%DA%AF%E2%80%8C%D9%86%D8%A8%D8%B4%D8%A A%D9%87_%D8%A8%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%88%D9%86)

در ضمن اين نوشتار ناقص است

[Borna66]

http://pnu-club.com/imported/2009/09/1.jpeg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:BAM.JPEG)
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:BAM.JPEG)
تصویر ماهواره ای بم


بم يكي از شهرهاي تاريخي استان كرمان است كه به فاصله
تقريبي 1200 كيلومتري پايتخت قرار دارد ، اين شهر به لحاظ
تاريخي و محصولات كشاورزي ، معروفيت جهاني دارد و شهر قديم بم
به دروازه شرق ايران شهرت داشته است .
ارگ بم در گوشه شمال شرقي و چسبيده به شهر قرار دارد
و بنا به روايات متعدد داراي قدمت اشكاني و هخامنشي مي باشد كه تا اواخر دوره قاجار نيز درآنجا سكونت وجود داشته است . ارگ بم در تاريخ 1/1/1345 به شماره 519 در فهرست آثار ملي و شهر بم با عنوان بم و منظر فرهنگی آن در ژوئن 2004 در فهرست آثار میراث جهانی به ثبت رسیده اند.

[Borna66]

میدان نقش جهان مجموعه بزرگی از ساختمان‌های دوره صفوی در شهر اصفهان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86) در کشور ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86) است.
پیش از آن‌که شهر اصفهان به پایتختی ایران صفوی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D9%81%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86) برگزیده شود در این میدان باغی گسترده وجود داشته است بنام «نقش جهان». در دوره شاه عباس اول (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87_%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7 %D9%88%D9%84)، آن باغ را تا حدود امروزی آن گسترش داده‌اند و در پیرامون آن مشهورترین و عظیم‌ترین بناهای تاریخی اصفهان مانند مسجد شاه (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF_%D8%AC%D8 %A7%D9%85%D8%B9_%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3%DB%8C&action=edit) (در ضلع جنوبی)، مسجد شیخ لطف‌الله (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF_%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D9%84 %D8%B7%D9%81%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87) (در ضلع شرقی)، عمارت عالی‌قاپو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D9%82%D8%A7%D9%B E%D9%88) (در ضلع غربی) و سردر قیصریه (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%B1_%D9%82%DB %8C%D8%B5%D8%B1%DB%8C%D9%87&action=edit) (در ضلع شمالی) ساخته شده است. طول این میدان از شمال به جنوب بالغ بر ۵۰۰ متر و عرض آن حدود ۱۶۵ متر است.
این میدان در سدهٔ یازدهم هجری قمری (سدهٔ هفدهم میلادی) یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های جهان بوده است و در دوره شاه عباس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87_%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3) و جانشینان او محل بازی چوگان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%86%D9%88%DA%AF%D8%A7%D9%86)، رژهٔ ارتش، چراغانی، و محل نمایشهای گوناگون بوده است. دو دروازه سنگی چوگان از آن دوره هنوز در شمال و جنوب میدان از شکوه دیرین آن حکایت می‌کند.
شرح مفصل این میدان را جهانگردان نامدار اروپایی مانند شوالیه شاردن (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86&action=edit) فرانسوی، تاورنیه (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%86%DB% 8C%D9%87&action=edit)، پی‌یترو دولاواله (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%BE%DB%8C%E2%80%8C%DB%8C%D8%AA% D8%B1%D9%88_%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%88%D8%A7%D 9%84%D9%87&action=edit)، سانسون (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%88%D9% 86&action=edit)، انگلبرت کمپفر (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%D8%A8%D8% B1%D8%AA_%DA%A9%D9%85%D9%BE%D9%81%D8%B1&action=edit) و دیگران که در روزگار صفوی از پایتخت ایران دیدن کرده‌اند، بدست داده‌اند.
معمارچیره دست اصفهان استاد علی اکبر اصفهانی ساخت مسجد امام و عالی قاّّبو رابر عهده داشته است. بر در مسجد امام این "ماده تاریخ (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87_%D8%AA%D8 %A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE&action=edit)" نوشته شده است:
فکر تاریخ کرد راغب و گفت «شد در کعبه در صفاهان باز»
که با محاسبهٔ حروف ابجد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%81_%D8%A7%D8%A8%D8%AC%D8%AF) مصراع دوم این شعر تاریخ اتمام ساخت این مسجد به دست می‌آید.
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:IMG_0415_resize.JPG )
مسجد شیخ لطف‌ الله




http://pnu-club.com/imported/2009/09/366.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:Naghshe_Jahan_Squar e_Isfahan_modified.jpg)
میدان نقش‌ جهان




میدان نقش جهان در فهرست آثار میراث جهانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7% D8%B1_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%AB_%D8%AC%D9%87% D8%A7%D9%86%DB%8C) یونسکو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DA%A9%D9%88) به ثبت رسیده است.

[Borna66]

http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:PasargadAir.jpg)
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:PasargadAir.jpg)
منظرهٔ پاسارگاد


مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D 9%86) است که در ۸۵ کیلومتری شمال مرودشت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%B4%D8%AA) در منطقهٔ پاسارگاد از توابع شهرستان پاسارگاد (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8% A7%D9%86_%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A 7%D8%AF&action=edit))(با مرکزیت سعادت شهر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%B9%D8%A7%D8%AF%D8%AA_%D8%B4%D9%87%D8%B1) ) استان فارس واقع شده‌است.
این مجموعه دربرگیرندهٔ ابنیه‌ای چون کاخ دروازه (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%AE_%D8%AF%D8%B1%D9 %88%D8%A7%D8%B2%D9%87&action=edit)، پل، کاخ بار عام (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%AE_%D8%A8%D8%A7%D8 %B1_%D8%B9%D8%A7%D9%85&action=edit)، کاخ اختصاصی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%AE_%D8%A7%D8%AE%D8 %AA%D8%B5%D8%A7%D8%B5%DB%8C_%28%D9%BE%D8%A7%D8%B3% D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D8%AF%29&action=edit)، دو کوشک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B4%DA%A9)، آبنماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%DA%AF%D8% A7%D9%87_%DA%A9%D9%85%D8%A8%D9%88%D8%AC%DB%8C%D9%8 7&action=edit)، استحکامات دفاعی تل تخت (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AA%D9%84_%D8%AA%D8%AE%D8%AA&action=edit)، کاروانسرای مظفری (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9% 86%D8%B3%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%85%D8%B8%D9%81%D8%B 1%DB%8C&action=edit)، آرامگاه کوروش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%A8%D8%B2%D8%B1% DA%AF)، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%86%DA%AF%D9%87_%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8%BA% DB%8C) است.
این مجموعه، پنجمین مجموعهٔ ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که طی جلسه یونسکو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DA%A9%D9%88) که در تیرماه سال ۱۳۸۳ (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B3&action=edit) در چین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%86%DB%8C%D9%86) برگزار شد به علت دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D9%85%DB%8C%D8%B1% D8%A7%D8%AB_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C) به ثبت رسید. هر اثر که در فهرست جهانی یونسکو جای می‌‌گیرد طبق کنوانسیون میراث طبیعی و تاریخی باید از سوی کشور نگهدارندهٔ اثر مورد توجه ویژه قرار گیرد و انجام هرگونه اقدامی در به خطر افتادن آن ممنوع است.
پیشینه

سرزمین پارس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%B3) زادگاه هخامنشیان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D 9%86) بوده است. خاندان پارس، که به رهبری کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) (که از ۵۲۹ تا ۵۵۹ پیش از میلاد سلطنت نمود) در سال ۵۵۰ پیش از میلاد، بر مادها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D8%AF) پیروز شدند. بر پایهٔ سنت، کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) این منطقه را به پایتختی انتخاب کرد زیرا در نزدیکی منطقه‌ای بود که بر ایشتوویگو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D9%88%D9%88%DB%8C%DA%AF%D 9%88) پادشاه ماد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D8%AF) پیروز شد. این اولین پیروزی، پیروزی‌های دیگری چون غلبه بر لیدی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%84%DB%8C%D8%AF%DB%8C&action=edit)، بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) نو، و مصر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B5%D8%B1) را به دنبال داشت. امپراتوری هخامنشی بعداً توسط پسر او کمبوجیه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%85%D8%A8%D9%88%D8%AC%DB%8C%D9%87) (۵۲۲ تا ۵۲۹ پیش از میلاد) و داریوش اول (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4_%D8%A7%D9%88% D9%84) (۴۸۶ تا ۵۲۱ پیش از میلاد) تحکیم و گسترش یافت. از کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4) در انجیل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%D8%AC%DB%8C%D9%84) به عنوان آزادی‌دهندهٔ بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) و کسی که یهودها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF) را از تبعید بازگردانده یاد شده است.
در ۷۰ کیلومتری جنوب پاسارگاد، داریوش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4_%D8%A8%D8%B2% D8%B1%DA%AF) پایتخت نمادین خود شهر پارسه ( شاعری یونانی این شهر را پرس پلیس نام نهاد ) را بنیان نهاد. تا هنگامی که اسکندر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D9%86%D8%AF%D8%B1) از مقدونیه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%82%D8%AF%D9%88%D9%86%DB%8C%D9%87) در سال ۳۳۰ پیش از میلاد امپراتوری هخامنشی را تسخیر کرد، پاسارگاد یک مرکز مهم سلسله‌ای باقی ماند. به گفتهٔ نویسندگان باستانی، مانند هرودوت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%B1%D9%88%D8%AF%D9%88%D8%AA) و آریان (گزنفون (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%AF%D8%B2%D9%86%D9%81%D9%88%D9% 86&action=edit))، اسکندر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D9%86%D8%AF%D8%B1) آرامگاه کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4) را محترم شمرده و آن را بازسازی نمود.
در دوره‌های بعدی، از تل تخت همچنان به‌عنوان یک دژ بهره‌برداری می‌شد، حال آنکه کاخها متروک شده و از مصالح آن دوباره استفاده شد. از سدهٔ هفتم به بعد، آرامگاه کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4) به نام آرامگاه مادر سلیمان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86) خوانده می‌شد، و به یک مکان زیارتی تبدیل شد. در سدهٔ دهم یک مسجد کوچک در گرد آن ساخته شد، که تا سدهٔ چهاردهم از آن استفاده می‌شد. این محوطه توسط مسافرین طی سده‌ها بازدید شده، که باعث از دست رفتن تدریجی اجزا گوناگون آن گشته است.

[ویرایش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA% AF%D8%A7%D8%AF&action=edit&section=2)] مشخصات[1] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D8%AF#e ndnote_whc)

شهر باستانی پاسارگاد نخستین پایتخت شاهنشاهی هخامنشی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C) در قلب استان فارس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%A7%D8%B1% D8%B3)، در دشت رودخانه پُلوار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87_%D9%BE% D9%8F%D9%84%D9%88%D8%A7%D8%B1) قرار دارد. نام شهر «اردوگاه پارس» دلالت از موقعیت مکانی شهر دارد. شهر توسط کوروش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%A8%D8%B2%D8%B1% DA%AF) (کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) ) در سدهٔ ششم قبل از میلاد ساخته شد. محوطهٔ اصلی (۱۶۰ هکتار، حدوداً ۲.۷×۰.۸ کیلومتر) توسط یک منطقهٔ طبیعی بزرگ احاطه و محافظت شده است (حدوداً ۷۱۲۷ هکتار). محوطهٔ اصلی شامل این بناهای تاریخی است:

آرامگاه کورش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%B4_%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF) در جنوب؛
تل تخت (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AA%D9%84_%D8%AA%D8%AE%D8%AA&action=edit) (یا «تل تخت سلیمان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86)»؛ سریر پادشاهی سلیمان) و استحکامات، واقع بر یک تپه در شمال محوطهٔ اصلی؛
مجموعهٔ سلطنتی در مرکز محوطهٔ اصلی، شامل بقایای: ساختمان دروازه (دروازه R)، تالار عمومی (کاخ S)، قصرمسکونی (کاخ P)، و باغ سلطنتی (چهار باغ).
در منطقهٔ شرق یک بنای کوچک قرار دارد(۱۶×۱۶ متر) که یک پُل تشخیص داده شده است. در شمال مجموعهٔ سلطنتی زندان سلیمان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8 %B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86&action=edit) قرار دارد، یک برج سنگی، باحدوداً ۱۴ متر ارتفاع. تاریخ ساخت این بنا مشخص نیست.

محوطهٔ اصلی شامل منطقهٔ حفاری‌شده است، اما پایتخت باستانی منطقه‌ای بسیار وسیعتر از این منطقه بوده و هنوز حفاری نشده است. در محوطهٔ حفاظتی اطراف، باقیمانده‌های دیگری نیز هستند: محدودهٔ مقدس (حدوداً ۵۵۰-۵۳۰ پیش از میلاد)، و محوطه‌های تل نوخودی، تل خاری، تل سه آسیاب، دوتلان، که برخی از اینها متعلق به ماقبل تاریخ هستند، همینطور مدرسه یا کاروانسرا (سده ۱۴ میلادی). در محوطهٔ حفاظتی همچنین پنج روستا وجود دارند که کشاورزان در آنها ساکنند.

[ویرایش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA% AF%D8%A7%D8%AF&action=edit&section=3)] آرامگاه کوروش

مهمترین اثر مجموعه ی پاسارگاد،بنایی است که پیشتر مشهور به ((مشهد مادر سلیمان))بود و از سال ۱۸۲۰م. به بعد به عنوان آرامگاه کوروش کبیر مشخص شده است و چون گوهری در میان دشت خودنمایی می کند. حدوداً در ۵۳۰ تا ۵۴۰ قبل از میلاد از سنگ آهکی به رنگ سفید ساخته شده است. بنای آرامگاه میان باغ های سلطنتی قرار داشته و از سنگ های عظیم ، که درازای بعضی آنها به هفت متر می رسد،ساخته شده است. تخته سنگ های آرامگاه با بست های فلزی، به هم پیوسته بوده است.که بعدها آنها را کنده و برده اند و اکنون جایشان به صورت حفره هایی دیده می شود که بیشترشان را تعمیر کرده اند. بنای آرامگاه دو قسمت مشخص دارد، یکی سکویی ۶ پله ای که قاعده آن مربع مستطیلی به وسعت ۱۶۵ متر مربع است و دیگری اطاقی کوچک به وسعت ۵/۷ متر مربع که سقف شیب بامی دارد و ضخامت دیوارهایش به ۵/۱ متر می رسد. پایه بنا (۱۳.۳۵×۱۲.۳۰ متر) از شش لایه پلکانی تشکیل شده است، که از آنها اولی به بلندی ۱۷۰ سانتی متر، دومی و سومی ۱۰۴ سانتی متر، و سه عدد آخری ۵۷.۵ سانتی متر هستند. ارتفاع کلی بنا در حدود ۱۱ متر است. در ورودی آرامگاه در سمت شمال غربی قرار داشته و ۷۵ سانتی متر پهنای آن است.این درگاه کوتاه نیز دارای دو در سنگی بوده که از بین رفته است. خزانهٔ آرامگاه، در بالاترین نقطه، شکل یک خانهٔ شیروانی ساده با یک ورودی کوچک در غرب را دارد. تا حدود صد سال پیش باور بر این بود که این بنا آرامگاه مادر سلیمان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86) باشد و در دورهٔ اتابکان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%A9%D8% A7%D9%86&action=edit) در زمان آل بویه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%84_%D8%A8%D9%88%DB%8C%D9%87) با استفاده از ستونهای باقیمانده از کاخ‌های باستانی مسجدی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF) با نام «مسجد اتابکی» در گرد آن ساخته و یک محراب (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D8%A8) کوچک در خزانهٔ آرامگاه کنده‌کاری شد. در دههٔ ۱۹۷۰ بقایای مسجد پاکسازی شده و تکه‌های تاریخی به نزدیکی مکانهای اصلی‌شان بازگردانده شدند. پس از کشته شدن کوروش بزرگ در جنگ با ساکاها یا ایرانیان شمالی، جسد وی را مومیایی کرده و درون تختی از زر نهاده و اشیای مهم سلطنتی و جنگی او را در کنار وی گذارده بودند. در حمله اسکندر مقدونی، یک شخص مقدونه ای در این آرامگاه را شکسته و اشیای آن را تاراج کرده و کالبد را گزند رسانده بود. در شیب سقف آرامگاه دو حفره ی بزرگ وجود دارد که برای سبک کردن سنگ ها و کم کردن از بار سقف ایجاد شده است و برخی اشتباها، جای نگهداری کالبد کوروش و همسر وی دانسته اند. آرامگاه کوروش در همه دوره هخامنشی مقدس به شمار می آمده این امر باعث گردیده که در دوران اسلامی هم این تقدس حفظ شود، اما تعبیر اصلی بنا دیگر مشخص نبوده است و از سوی دیگر مردم هم ساختن بناهای با عظمت سنگی را خارج از قوه بشری می دانسته اند و به حضرت سلیمان که دیوان را برای کارهای دشوار در خدمت داشته است، نسبت می داده اند. به همین جهت آرامگاه کوروش را هم از بناهای آن حضرت می شمردند و آن را به مادر او نسبت می دادند و ((مشهد مادر سلیمان)) می خواندند.

[ویرایش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%DA% AF%D8%A7%D8%AF&action=edit&section=4)] استحکامات دفاعی تل تخت

این استحکامات با وسعتی در حدود ۸۰۰۰ متر مربع بر روی تپه‌ای عظیم در انتهای شمالی پاسارگاد قرار دارند. استحکامات مذکور معماری چهار دوره را به خود اختصاص داده است :

ساختارهای سنگی؛ عموماً مربوط به دورهٔ اول هخامنشی.
ساختارهای خشتی؛ مربوط به دورهٔ دوم هخامنشی.
ساختارهای خشتی و سنگی؛ مربوط به دورهٔ سلوکی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%D9%88%DA%A9%DB%8C%D8%A7%D9%86) و اشکانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86).
ساختاری خشتی، آجری و سنگی؛ مربوط به اواخر دورهٔ ساسانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86).

ساختار اول (سنگی) به روش بنایی خشک و با استفاده از قالبهای بزرگ سنگی و یک شیوهٔ اتصالی بنام آناتیروسیس (Anathyrosis)، که تمدنهای آسیای صغیر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B3%DB%8C%D8%A7%DB%8C_%D8%B5%D8%BA%DB%8C% D8%B1) در سدهٔ ششم میلادی با آن آشنا بودند، بنا شده‌است. نقشهٔ عمومی سکو یک متوازی‌الاضلاع با ابعاد تقریبی ۹۸×۷۹ متر و با تورفتگیهایی در کناره‌های شمالی و جنوبی، است. ارتفاع اصلی آن تقریباً ۱۵ متر بوده است. اولین مرحله از ساخت بنا توسط کوروش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%A8%D8%B2%D8%B1% DA%AF) انجام گرفته و با مرگ وی در سال ۵۳۰ قبل از میلاد متوقف شد. مرحلهٔ دوم در دوران داریوش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4_%D8%A8%D8%B2% D8%B1%DA%AF) با استفاده از آجرهای خشتی (گلی) ساخته شد (۴۸۶ تا ۵۲۲ قبل از میلاد).
و ...

[Borna66]

چُغازَنبیل http://pnu-club.com/imported/2009/09/367.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:Choghazanbil2.jpg)
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:Choghazanbil2.jpg)
زیگورات (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%DB%8C%DA%AF%D9%88%D8%B1%D8% A7%D8%AA&action=edit) چغازنبیل


چُغازَنبیل نیایشگاهی است باستانی که در زمان ایلامی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%85)ها ساخته شده است. چغازنبیل بخش باقی مانده از شهر دوراونتاش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%88%D9% 86%D8%AA%D8%A7%D8%B4&action=edit) است.
این نیایشگاه توسط اونتاش گال (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AA%D8%A7%D8% B4_%DA%AF%D8%A7%D9%84&action=edit) (پیرامون 1250 پ.م.)، پادشاه بزرگ ایلام، و برای ستایش ایزد اینشوشیناک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%86%D 8%A7%DA%A9)، نگهبان شهر شوش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%88%D8%B4)، ساخته شده است.
مکان جغرافیایی چغازنبیل در 45 کیلومتری جنوب شهر شوش در نزدیکی منطقه باستانی هفت تپه می باشد . ( در محور اصلی شوش به اهواز ) بلندی آغازین آن 52 متر و 5 طبقه بوده است. امروزه ارتفاع آن 25 متر و تنها 2 طبقه و نیم از آن باقی مانده است. چغازنبیل واژه‌ای محلی به معنای زنبیل واژگون است و نام باستانی این بنا بشمار نمی‌آید. همچنین زیگورات در زبان عیلامی به معنای نیایشگاه است. این مکان نزد باستانشناسان به دور اونتاش معروف است که به معنای شهر اونتاش است. اونتاش گال پادشاه عیلامی است که دستور ساخت این شهر مذهبی را داده است. بنای چغازنبیل در میانه این شهر واقع شده است و مرتفع‌ترین بخش آن است. بلندی آغازین این بنا 52 متر در قالب 5 طبقه بوده است. امروزه ارتفاع آن 25 متر و تنها 2 طبقه و نیم از آن باقی مانده است. مسیر دستیابی به چغازنبیل از طریق جاده اهواز به شوش است اما مکان آن دقیقاً بین شوشتر و شوش در کناره رود دز قرار دارد و این خود حکایت از این دارد که در زمان ایجاد زیگورات (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%DB%8C%DA%AF%D9%88%D8%B1%D8% A7%D8%AA&action=edit) شهرهای شوش و شوشتر هر دو وجود داشته اند. این نیایشگاه توسط اونتاش ناپیریش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AA%D8%A7%D8%B4_%D9%86%D8%A7% D9%BE%DB%8C%D8%B1%DB%8C%D8%B4) (حدود 1250 پ.م.)، پادشاه بزرگ عیلام، و برای ستایش ایزد اینشوشیناک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%86%D 8%A7%DA%A9)، الهه نگهبان شهر شوش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%88%D8%B4)، ساخته شده است. و در حمله سپاه خونریز آشور بانیپال به همراه تمدن عیلامی ویران گردید. قرنهای متمادی این بنا در زیر خاک به شکل زنبیلی واژگون مدفون بود تا اینکه به دست رومن گیرشمن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D9%85%D9%86_%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D8%B4% D9%85%D9%86) فرانسوی در زمان پهلوی دوم از آن خاکبرداری گردید. گرچه خاکبرداری از این بنای محدب متقارن واقع شده در دل دشت صاف موجب تکمیل دانش دنیا نسبت به پیشینه باستانی ایرانیان گردید اما پس از گذشت حدود 50 سال از این کشف، دست عوامل فرساینده طبیعی و بی دفاع گذاشتن این بما در برابر آنها آسیبهای فراوانی را به این بنای خشتی - گلی وارد کرده و خصوصا باقیمانده طبقات بالایی را نیز دچار فرسایش شدید کرده است. چغازنبیل جزوه معدود بناهای ایرانی است که در فهرست آثار میراث جهانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7% D8%B1_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%AB_%D8%AC%D9%87% D8%A7%D9%86%DB%8C) یونسکو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DA%A9%D9%88) ثبت شده است.ضمنا در بعضی از کتب تاریخی نام قدیمی شوش (چغازنبیل)نامیده شده است.

[Borna66]

http://pnu-club.com/imported/2009/09/368.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1:Naghsh-KatibehDaryoosh.jpg)
سنگ‌نبشته بیستون یا کتیبهٔ بیستون از آثار باستانی ایران واقع در حدود سی کیلومتری کرمانشاه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87) در غرب ایران است.
نام بیستون از بغ(خدا) + ستان (ادات مکان) آمده که به معنای سرزمين يا جايگاه خدااست. از آن در پارسی باستان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C_%D8%A8%D8%A7%D8%B3% D8%AA%D8%A7%D9%86) به صورت «بغیستانه» و در معجم البلدان «بهستان»[نیاز به ذکر منبع (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%A9%DB%8C%E2%80%8C%D9%BE%D8%AF%DB%8 C%D8%A7:%D8%B4%DB%8C%D9%88%D9%87_%D8%A7%D8%B1%D8%A C%D8%A7%D8%B9_%D8%A8%D9%87_%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A 8%D8%B9)] و برخی از دانشمندان عرب از آن به «بهستون» یاد کرده‌اند[نیاز به ذکر منبع (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%A9%DB%8C%E2%80%8C%D9%BE%D8%AF%DB%8 C%D8%A7:%D8%B4%DB%8C%D9%88%D9%87_%D8%A7%D8%B1%D8%A C%D8%A7%D8%B9_%D8%A8%D9%87_%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A 8%D8%B9)].
حجاریها و کتیبه‌های بیستون از زمان داریوش اول (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4_%D8%A7%D9%88% D9%84) هخامنشی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C) است. حجاری‌ها داریوش را در حالی که ایستاده و دست راست را بتقدیس اهورامزدا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%87%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B2%D8%AF%D 8%A7) بلند کرده و پای چپ را بر سینهء بردیای دروغین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D8%A7%DB%8C_%D8%AF%D8%B1% D9%88%D8%BA%DB%8C%D9%86) نهاده نشان می‌دهد و در بالا فروهر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%B1) در پرواز است و پشت سر داریوش دو نفر ایستاده و در مقابل او نه تن دست‌بسته حجاری شده است.داریوش در کتیبه‌های بیستون فتوحات خود را به خط میخی و سه زبان پارسی باستان و زبان بابلی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C&action=edit) و ٔ دیگر به زبان عیلامی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B9%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%85%DB% 8C&action=edit) شرح داده است.
این کتیبه‌ها مفتاح کشف رمز کلیهٔ خطوط میخی گردید.و مخصوصاً «سر ه‍. راولینسن (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9% 86%D8%B3%D9%86&action=edit)» در این موفقیت سهمی بسزا دارد.
نقوش برجستهٔ غیرمهمی از ادوار اشکانیان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86) بر صخره‌های کوچک کنار جاده و در پائین کوه دیده می‌شود.
وقفنامهٔ جدیدی در دوران شاه سلیمان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87_%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7% D9%86) صفوی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D9%81%D9%88%DB%8C) در زمان صدارت شیخ علیخان زنگنه در وسط نقش عهد اشکانی احداث شده است. در زمستان ۱۳۳۷ ه‍. ش. ضمن عملیات جاده‌سازی مجسمهٔ هرکول (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%B1%DA%A9%D9%88%D9%84) و آثار معبد سلوکی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%D9%88%DA%A9%DB%8C) در پایین کوه کشف گردید.