Borna66
09-08-2009, 04:42 PM
به خشنودی اهورامزدا
گاتها کتاب دینی ایرانیان
اوستا گرد آمده ای از دین و فرهنگ و تاریخ ایرانیان است و شامل:
یسناها یا ستایش و پرستش پروردگار .گاتها یا سرودهای اشو زرتشت بخشی از یسناها و در دل یسناها نگهداری شده و کتاب دینی زرتشتیان می باشد.
یشتها یا سرودهای ستایش ایزدان و امشاسپندان ؛شمار یشتها بین۲۱تا ۳۰ یشت و بنام نامهای روز می باشند.
ویسپرد یا ستایش ردان و پارسایان و نیکهای مینوئی و دنیوی و بیشتر نیایشهایی است که در جشنهای گهنبار خوانده می شود.
وندیداد نوشتاریست پیرامون بهداشت و درمان و پاکیزگی به شیوه روزگار ساسانیان آمیخته با خرافات متاثر از فرهنگ چیره که جزئی مطالب دینی برای اهمیت بخشیدن به آن در گوشه هایی از نوشتار گنجانیده شده است .این نوشتار از نظر شناخت باورهای راستین پیشینیان و باورهای امروزی زرتشتیان کاملا متفاوت و از هر نظر بویژه به نام کتاب دینی مردود است.
خرده اوستا یا نماز و نیایش روزانه فراهم شده از دیگر بخشهای اوستا.
بجز گاتها که سرودهای خود اشو زرتشت می باشد دیگر بخشها را دانش آموختگان و یا پیروان اشو زرتشت در هر زمانی نوشته اند حتی یک بخش از یشتها پیش از زرتشت نوشته شده است که آنرا یشت کهن می خوانند.دلیل ماندگاری گاتها اینست که این کلام شیوا بصورت شعر و سروده بیان شده و چون شعر در یادگیری و نگهداری براحتی در حافظه ودلها باقی می ماند برای همین باعث شده این سروده ها دست نخورده و سینه به سینه برای ایرانیان نگه داشته شود . یادگیری و بهره مندی از آموزه های اشو زرتشت به کمک این گنجینه جاویدان برای هر ایرانی با هر مذهبی واجب و ضروری می باشد چرا که این سرودهای آسمانی با روح و سرشت ایرانیان در آمیخته و فرهنگ ما از آن سرچشمه گرفته و برای همین نیز برای ایرانی که در زندگی روزمره خود با بهمن و اسفند و اردیبهشت سر و کار دارد دانستن اینکه اینها چه است و هر کدام بیانگر چه چیز نه تنها می تواند جالب باشد بلکه راهگشایی هم برای رسیدن به راستی و حقیقت وجود هر ایرانیست .پس تفسیر گاتها را با استفاده از رهنمودهای استاد گرانقدر دکتر حسین وحیدی آغاز می نماییم:
خدای همه آفریده ها که همه چیز را برای همه آفریده ها آفریده است نه تنها انسان ؛هر چیز را شایسته و سزاوار آفریده.
خدای زرتشت اهورا مزدا نام دارد و یگانه است .مز به معنی بزرگ ؛دا به معنی دانش و اهورا به معنی سرچشمه و هستی بخش و اهورا مزدا یعنی هستی بخش دانای بزرگ که یگانه و دانا و توانا و بخشنده و مهربان و آفریننده است و همه فروزه های نیک را دارا می باشد سرچشمه و آفریننده دانش بزرگی است که بشر با اینهمه دانش و بینش امروزی تنها ذره ای از بی نهایت آنرا دریافته است .اشو زرتشت در گاتها خدا را مزدا یا اهورا یا مزدا اهورا نام برده است . بعدها با گذشت زمان در زمان هخامنشیان صفت و موصوف جابجا و اهورا مزدا گفته شد است مثل نخستین روز یا روز نخست . خدای ایرانیان دانش افزاینده یا خرد پاک یا خدای جان و خرد هم نامیده می شود .اهورامزدا خدایی که زرتشت به جهانیان شناسانید سرچشمه دانشها و بنمایه آفرینش است .دانشی افزاینده و آفریننده که روز به روز بر شمار آفریده هایش افزوده می شود . خدایی که هر چه زمان بگذرد و بر دانش مردم بیفزاید دامنه شناخت بزرگی و توانایی اش گسترده تر می شود.
گاتها کتاب دینی ایرانیان
اوستا گرد آمده ای از دین و فرهنگ و تاریخ ایرانیان است و شامل:
یسناها یا ستایش و پرستش پروردگار .گاتها یا سرودهای اشو زرتشت بخشی از یسناها و در دل یسناها نگهداری شده و کتاب دینی زرتشتیان می باشد.
یشتها یا سرودهای ستایش ایزدان و امشاسپندان ؛شمار یشتها بین۲۱تا ۳۰ یشت و بنام نامهای روز می باشند.
ویسپرد یا ستایش ردان و پارسایان و نیکهای مینوئی و دنیوی و بیشتر نیایشهایی است که در جشنهای گهنبار خوانده می شود.
وندیداد نوشتاریست پیرامون بهداشت و درمان و پاکیزگی به شیوه روزگار ساسانیان آمیخته با خرافات متاثر از فرهنگ چیره که جزئی مطالب دینی برای اهمیت بخشیدن به آن در گوشه هایی از نوشتار گنجانیده شده است .این نوشتار از نظر شناخت باورهای راستین پیشینیان و باورهای امروزی زرتشتیان کاملا متفاوت و از هر نظر بویژه به نام کتاب دینی مردود است.
خرده اوستا یا نماز و نیایش روزانه فراهم شده از دیگر بخشهای اوستا.
بجز گاتها که سرودهای خود اشو زرتشت می باشد دیگر بخشها را دانش آموختگان و یا پیروان اشو زرتشت در هر زمانی نوشته اند حتی یک بخش از یشتها پیش از زرتشت نوشته شده است که آنرا یشت کهن می خوانند.دلیل ماندگاری گاتها اینست که این کلام شیوا بصورت شعر و سروده بیان شده و چون شعر در یادگیری و نگهداری براحتی در حافظه ودلها باقی می ماند برای همین باعث شده این سروده ها دست نخورده و سینه به سینه برای ایرانیان نگه داشته شود . یادگیری و بهره مندی از آموزه های اشو زرتشت به کمک این گنجینه جاویدان برای هر ایرانی با هر مذهبی واجب و ضروری می باشد چرا که این سرودهای آسمانی با روح و سرشت ایرانیان در آمیخته و فرهنگ ما از آن سرچشمه گرفته و برای همین نیز برای ایرانی که در زندگی روزمره خود با بهمن و اسفند و اردیبهشت سر و کار دارد دانستن اینکه اینها چه است و هر کدام بیانگر چه چیز نه تنها می تواند جالب باشد بلکه راهگشایی هم برای رسیدن به راستی و حقیقت وجود هر ایرانیست .پس تفسیر گاتها را با استفاده از رهنمودهای استاد گرانقدر دکتر حسین وحیدی آغاز می نماییم:
خدای همه آفریده ها که همه چیز را برای همه آفریده ها آفریده است نه تنها انسان ؛هر چیز را شایسته و سزاوار آفریده.
خدای زرتشت اهورا مزدا نام دارد و یگانه است .مز به معنی بزرگ ؛دا به معنی دانش و اهورا به معنی سرچشمه و هستی بخش و اهورا مزدا یعنی هستی بخش دانای بزرگ که یگانه و دانا و توانا و بخشنده و مهربان و آفریننده است و همه فروزه های نیک را دارا می باشد سرچشمه و آفریننده دانش بزرگی است که بشر با اینهمه دانش و بینش امروزی تنها ذره ای از بی نهایت آنرا دریافته است .اشو زرتشت در گاتها خدا را مزدا یا اهورا یا مزدا اهورا نام برده است . بعدها با گذشت زمان در زمان هخامنشیان صفت و موصوف جابجا و اهورا مزدا گفته شد است مثل نخستین روز یا روز نخست . خدای ایرانیان دانش افزاینده یا خرد پاک یا خدای جان و خرد هم نامیده می شود .اهورامزدا خدایی که زرتشت به جهانیان شناسانید سرچشمه دانشها و بنمایه آفرینش است .دانشی افزاینده و آفریننده که روز به روز بر شمار آفریده هایش افزوده می شود . خدایی که هر چه زمان بگذرد و بر دانش مردم بیفزاید دامنه شناخت بزرگی و توانایی اش گسترده تر می شود.