Borna66
09-06-2009, 03:31 PM
«كريستين بوبن» (Christian Bobin) در سال ۱۹۵۱ در شهر «كروزو» (Creusot) به دنيا آمد.
«كريستين بوبن» فارغ التحصيل رشته فلسفه است.
«بوبن» تاكنون بيش از ۳۵ اثر منتشر كرده است كه برخي ازآثارش همچون «رفيق اعلي» (Le Tres - bas) در مدت كوتاهي در تيراژهاي بالا به فروش رفت وبه چاپ هفتم و هشتم رسيد و در سال ۱۹۹۳ نيز برنده جايزه ادبي Dera - Magots، يكي از جوايز مهم ادبي ـ فرهنگي فرانسه شد.
هريك از آثار بوبن گوشه اي از افكار و زندگي او را به تصوير مي كشد. خود او مي گويد: «هريك از كتابهايم تابلويي است از يك گوشه زندگيم. من دوست دارم در كتابهايم «زندگي» را نقاشي كنم،. «هستي» را بسرايم، «عشق» را بنوازم، «مرگ» را رنگ آميزي كنم، «تقدس» را به آواز درآورم ...»
«معنويت» و «تقدس» از مضامين محوري آثار و افكار «بوبن» است. آهنگين بودن سبك كارش باعث شده نوشته هاي او بين نظم و نثر شناور باشد. بطوري كه وقتي نوشته هايش را مي خوانيم، احساس مي كنيم در پس آنها انديشه نهفته و بلبلي آواز سرداده است. چراكه «بوبن» معتقد است «نوشتن يعني سراييدن آواها.» و اين طرز تفكر باعث شده كتابهايش فضايي شعرگونه پيدا كنند.
«انسان براي آنكه علاوه بر «زنده بودن»، «زندگي كردن» را نيز بياموزد، نيازمند دو تولد است.» كريستين بوبن
بوبن نه در كتابها و نه در مصاحبه هايش علاقه اي به شرح جزئيات زندگي اش ندارد. او در اين مورد در كتاب «فراتر از بودن» (La plus que ViVe) مي نويسد: «انسان براي آنكه علاوه بر «زنده بودن»، «زندگي كردن» را نيز بياموزد، نيازمند دو تولد است. يكي تولد جسمي و ديگر تولد روحي. خيلي ها تنها با تولد جسمي «زنده اند» كه اينها زندگي نمي كنند اما معناي واقعي «زندگي» را آن دسته از انسانها مي چشند كه با تولد روحي خود زندگي مي كنند. انسان از زماني موجوديت پيدا مي كند كه متولد مي شود و از زماني آغاز به «زندگي» مي كند كه روحش را به پرواز درآورد.»
از جمله آثار «بوبن» مي توان به كتابهايي چون؛
رفيق اعلي،
بخش پنهان،
زن آينده،
پيراهن كوتاه مهماني،
غيرمنتظره،
فراتر از بودن،
انسان شوم،
نامه هاي طلايي،
دستفروش،
كتاب بيهوده،
هشتمين روز هفته،
جادوي آسان،
موتسارت و باران،
چند روز با خانم ها،
بندباز،
قلب برفي
و ...
اشاره كرد.
كتاب «رفيق اعلي» ماجراي زندگي [از تولد تا مرگ] قديسي ايتاليايي به نام «فرانچسكو» است. كه شخصيتي بسيار مشهور در ادبيات اروپا است.
«فرانسوا آسيزي» در سال ۱۱۸۲ در شهر آسيزي ايتاليا و در خانواده اي مرفه و ثروتمند به دنيا آمد. همه اهميت اين قديس به دليل جايگاه معنوي و روحاني او نيست، بلكه او بنيانگذار فرقه اي روحاني ـ عرفاني بود كه از رابطه عاطفي مادر و فرزند الهام گرفته بود و عاطفه مادرانه را سرچشمه تقدس مي دانست. او و پيروانش انزوا و گوشه گيري را به منظور اعتراض به جهان هدف خود قرار داده بودند و طبق همين آرمان و به خاطر دغدغه فكري اش براي زندگي و آينده بشر، زندگي مرفه خانوادگي خود را رها مي كند و عمرش را در انزوا وقف خدمت به بيماران جذامي در جذامخانه مي كند كه اين شرايط باعث تحول روحي و سير معنوي در او مي شود و اين همان دليل اصلي اهميت و جايگاه ويژه او در نزد نويسندگان و هنرمندان اروپايي است.
بوبن در كتاب «رفيق اعلي» به مخاطب يادآوري مي كند: «انسان با مردن به زندگي دعوت مي شود، با دوست داشتن، دوست داشته مي شود، با آرامش دادن آرامش مي گيرد، با بخشيدن، بخشوده مي شود، با فهميدن، فهميده مي شود و...»
بوبن معتقد است «عشق» كامل در دوران كودكي به انسان هديه مي شود، اما انسان به تدريج با درگير شدن در حصارهاي زندگي و زندگاني جسماني اش اين عشق را از دست مي دهد و انسان براي به دست آوردن دوباره آن بايد به دوران كودكي خود رجوع كند تا دوباره آن عشق متعالي را به دست آورد.
در كل «بوبن» اعتقاد دارد خداوند نعمتهايي چون نيكي، پاكي، عشق و... را در وجود كودك به وديعه مي گذارد، اما انسان به تدريج در طول زندگي خود با آلوده شدن به زندگي مادي و پرداختن به زندگي جسمي خود اين نعمتها را از دست مي دهد و بسيار بايد تلاش كند و رنج ببرد تا دوباره آنها را به دست آورد.
يكي ديگر از آثار وي كه بسيار نيز مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفت «كتاب بيهوده» (Un Livre inutile) بود. در اين اثر بوبن با پرداختن به آثار و افكار هفت نويسنده و شاعر برجسته جهان ادبيات قصد دارد ماهيت و فلسفه ادبيات را بيان كند:
پل كلودل،
فرانسيس پونژ،
گوستاو رو،
شارل فردينان رامو،
ساموئل بكت،
گيوم آپولينر
فرانسيس كافكا
هفت شخصيتي هستند كه بوبن در اين اثر خود به آنان مي پردازد.
بوبن به عنوان نويسنده معنوي گرا همچون سيمون وي و پل كلودل به ادبيات با نگاهي معنوي و انساني مي نگرد. او شعر را نوشدارو و هوشدارويي براي روح انسان مي داند.
تخيل، بازيهاي زباني، كلمات آهنگين، جملات كوتاه و پرمغز از جمله خصوصيات سبك نگارش بوبن است كه در «كتاب بيهوده» كاملاً مشهود است.
بوبن به عنوان يك نويسنده معنوي گرا از دين، معنويت و تقدس مضموني ادبي مي سازد. بدين ترتيب مي توان گفت او با ساز يك آهنگساز، انديشه يك متفكر، قلم يك اديب و احساس يك شاعر مي نويسد. كارهاي او اغلب حجمي اندك ولي مضموني سنگين دارند كه او با هنر و توانايي خود با استفاده از زباني شاعرانه، كلامي آهنگين و زيبايي ادبيات اين سنگيني و پرمحتوايي كارش را همچون پر كاهي در فضا به پرواز در مي آورد تا بر دل مخاطبش بنشيند.
مأخذ:
1- Le Monder Fr: Aujourd, hui
نويسنده: دومينيك بولييه Dominique Boullier
«كريستين بوبن» فارغ التحصيل رشته فلسفه است.
«بوبن» تاكنون بيش از ۳۵ اثر منتشر كرده است كه برخي ازآثارش همچون «رفيق اعلي» (Le Tres - bas) در مدت كوتاهي در تيراژهاي بالا به فروش رفت وبه چاپ هفتم و هشتم رسيد و در سال ۱۹۹۳ نيز برنده جايزه ادبي Dera - Magots، يكي از جوايز مهم ادبي ـ فرهنگي فرانسه شد.
هريك از آثار بوبن گوشه اي از افكار و زندگي او را به تصوير مي كشد. خود او مي گويد: «هريك از كتابهايم تابلويي است از يك گوشه زندگيم. من دوست دارم در كتابهايم «زندگي» را نقاشي كنم،. «هستي» را بسرايم، «عشق» را بنوازم، «مرگ» را رنگ آميزي كنم، «تقدس» را به آواز درآورم ...»
«معنويت» و «تقدس» از مضامين محوري آثار و افكار «بوبن» است. آهنگين بودن سبك كارش باعث شده نوشته هاي او بين نظم و نثر شناور باشد. بطوري كه وقتي نوشته هايش را مي خوانيم، احساس مي كنيم در پس آنها انديشه نهفته و بلبلي آواز سرداده است. چراكه «بوبن» معتقد است «نوشتن يعني سراييدن آواها.» و اين طرز تفكر باعث شده كتابهايش فضايي شعرگونه پيدا كنند.
«انسان براي آنكه علاوه بر «زنده بودن»، «زندگي كردن» را نيز بياموزد، نيازمند دو تولد است.» كريستين بوبن
بوبن نه در كتابها و نه در مصاحبه هايش علاقه اي به شرح جزئيات زندگي اش ندارد. او در اين مورد در كتاب «فراتر از بودن» (La plus que ViVe) مي نويسد: «انسان براي آنكه علاوه بر «زنده بودن»، «زندگي كردن» را نيز بياموزد، نيازمند دو تولد است. يكي تولد جسمي و ديگر تولد روحي. خيلي ها تنها با تولد جسمي «زنده اند» كه اينها زندگي نمي كنند اما معناي واقعي «زندگي» را آن دسته از انسانها مي چشند كه با تولد روحي خود زندگي مي كنند. انسان از زماني موجوديت پيدا مي كند كه متولد مي شود و از زماني آغاز به «زندگي» مي كند كه روحش را به پرواز درآورد.»
از جمله آثار «بوبن» مي توان به كتابهايي چون؛
رفيق اعلي،
بخش پنهان،
زن آينده،
پيراهن كوتاه مهماني،
غيرمنتظره،
فراتر از بودن،
انسان شوم،
نامه هاي طلايي،
دستفروش،
كتاب بيهوده،
هشتمين روز هفته،
جادوي آسان،
موتسارت و باران،
چند روز با خانم ها،
بندباز،
قلب برفي
و ...
اشاره كرد.
كتاب «رفيق اعلي» ماجراي زندگي [از تولد تا مرگ] قديسي ايتاليايي به نام «فرانچسكو» است. كه شخصيتي بسيار مشهور در ادبيات اروپا است.
«فرانسوا آسيزي» در سال ۱۱۸۲ در شهر آسيزي ايتاليا و در خانواده اي مرفه و ثروتمند به دنيا آمد. همه اهميت اين قديس به دليل جايگاه معنوي و روحاني او نيست، بلكه او بنيانگذار فرقه اي روحاني ـ عرفاني بود كه از رابطه عاطفي مادر و فرزند الهام گرفته بود و عاطفه مادرانه را سرچشمه تقدس مي دانست. او و پيروانش انزوا و گوشه گيري را به منظور اعتراض به جهان هدف خود قرار داده بودند و طبق همين آرمان و به خاطر دغدغه فكري اش براي زندگي و آينده بشر، زندگي مرفه خانوادگي خود را رها مي كند و عمرش را در انزوا وقف خدمت به بيماران جذامي در جذامخانه مي كند كه اين شرايط باعث تحول روحي و سير معنوي در او مي شود و اين همان دليل اصلي اهميت و جايگاه ويژه او در نزد نويسندگان و هنرمندان اروپايي است.
بوبن در كتاب «رفيق اعلي» به مخاطب يادآوري مي كند: «انسان با مردن به زندگي دعوت مي شود، با دوست داشتن، دوست داشته مي شود، با آرامش دادن آرامش مي گيرد، با بخشيدن، بخشوده مي شود، با فهميدن، فهميده مي شود و...»
بوبن معتقد است «عشق» كامل در دوران كودكي به انسان هديه مي شود، اما انسان به تدريج با درگير شدن در حصارهاي زندگي و زندگاني جسماني اش اين عشق را از دست مي دهد و انسان براي به دست آوردن دوباره آن بايد به دوران كودكي خود رجوع كند تا دوباره آن عشق متعالي را به دست آورد.
در كل «بوبن» اعتقاد دارد خداوند نعمتهايي چون نيكي، پاكي، عشق و... را در وجود كودك به وديعه مي گذارد، اما انسان به تدريج در طول زندگي خود با آلوده شدن به زندگي مادي و پرداختن به زندگي جسمي خود اين نعمتها را از دست مي دهد و بسيار بايد تلاش كند و رنج ببرد تا دوباره آنها را به دست آورد.
يكي ديگر از آثار وي كه بسيار نيز مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفت «كتاب بيهوده» (Un Livre inutile) بود. در اين اثر بوبن با پرداختن به آثار و افكار هفت نويسنده و شاعر برجسته جهان ادبيات قصد دارد ماهيت و فلسفه ادبيات را بيان كند:
پل كلودل،
فرانسيس پونژ،
گوستاو رو،
شارل فردينان رامو،
ساموئل بكت،
گيوم آپولينر
فرانسيس كافكا
هفت شخصيتي هستند كه بوبن در اين اثر خود به آنان مي پردازد.
بوبن به عنوان نويسنده معنوي گرا همچون سيمون وي و پل كلودل به ادبيات با نگاهي معنوي و انساني مي نگرد. او شعر را نوشدارو و هوشدارويي براي روح انسان مي داند.
تخيل، بازيهاي زباني، كلمات آهنگين، جملات كوتاه و پرمغز از جمله خصوصيات سبك نگارش بوبن است كه در «كتاب بيهوده» كاملاً مشهود است.
بوبن به عنوان يك نويسنده معنوي گرا از دين، معنويت و تقدس مضموني ادبي مي سازد. بدين ترتيب مي توان گفت او با ساز يك آهنگساز، انديشه يك متفكر، قلم يك اديب و احساس يك شاعر مي نويسد. كارهاي او اغلب حجمي اندك ولي مضموني سنگين دارند كه او با هنر و توانايي خود با استفاده از زباني شاعرانه، كلامي آهنگين و زيبايي ادبيات اين سنگيني و پرمحتوايي كارش را همچون پر كاهي در فضا به پرواز در مي آورد تا بر دل مخاطبش بنشيند.
مأخذ:
1- Le Monder Fr: Aujourd, hui
نويسنده: دومينيك بولييه Dominique Boullier