Borna66
09-06-2009, 02:46 PM
رابعه بصریه عدویّه:درتاریخ آورده اندکه اوبسیاراشک می ریخت وهمین که سخن ارآتش به میان می آمد،مدهوش می شد ومی گفت:"استغفارنا یحتاج إلی استغفار".(یعنی:آمرزش خواهی ما،خودش نیازمند آمرزش خواهی دیگری است!).که این همان معرفت بلندی است که سالارشهیدان،امام حسین(علیه السّلام) دردعای عرفه می فرماید:"إلهی من کانت محاسنه مساوی فکیف لاتکون مساویه مساوی؟".(یعنی:خدایا!کسی که خوبی هایش بدی است،بدی هایش چگونه بدنباشد؟!)....این بانوی عارف وقتی شنید "سفیان ثوری"(یکی از عرفا)می گوید:"وا حزناه"تا کی غم؟گفت:"وا قلّة حزناه".باید متأثّرباشیم که چرا کم محزونیم!