شیطان دوستی صوفیان!!!

[Borna66]

کلمه ی «ابلیس» درقرآن،به معنای موجود خاصّی است که از رحمت خدا رانده شده و گاه معادل شیطان به معنای تمام به کاررفته است.«ابلیس»به سبب اطاعت نکردن از امر خدای از روی استکبار،مطرود و مردود از مقام قرب إلهی شد و مستحق ّعذاب ابدی ولعن می باشد و تا روز بازپسین(وقت معلوم)سعی در گمراه ساختن انسان ها خواهدکرد.ازاین جهت «عدوّ مبین» انسان است.و نیز در قرآن عدوّالله خوانده شده و یکی از صفات او «رجیم» است و در قرآن به انسان ها توصیه شده است که او را دشمن بدارند.کلمه ی «ابلیس» در قرآن کریم 11بار و داستان سرپیچی او از امر إلهی و استکبار او،بارها به صورت های گوناگون بیان شده است،که دراین باره دانشمندان علم کلام ومفسّران به تفصیل سخن گفته اند.موضوع بسیار عجیبی که در آثار گروهی از بزرگان صوفیه دیده می شود،کوششی است که در دفاع از ابلیس و توجیه نافرمانی او کرده اند!در أقوال برخی صوفیان،عباراتی که حاکی از هم دلی وهم دردی با ابلیس؛حسن نظر به او؛کوچک شمردن گناه او و حتّی اثبات بی گناهی اوست!!!دیده می شود.از قول «حسن بصری»آورده اند که گفت:"إنّ نور ابلیس من نار العزّة"؛واگر نور خود را به خلق ظاهرکند به خدائی پرستیده می شود!" «ذوالنّون مصری» از طاعات وعباذات بی تزلزل و کمال اخلاص او در بندگی،باتحسین یاد می کند!«بایزید بسطامی»بر حال او دل می سوزاند و برای او طلب بخشایش می کند!«جنید بغدادی»از استدلال او براین که "جز خدای را سجده کردن نارواست" در شگفت می ماند!...«سهل تستری» ازسخن گفتن او در علم توحید ،به حیرت می افتد.«شبلی» در وقت نزع،از این که خطاب "لعنتی"با ابلیس بوده است بی تابی می کرد وبر او رشک می برد!«ابوالعبّاس قطّاب»سنگ انداختن بر ابلیس را دور از جوانمردی می شمرد و اورا شایسته ی مقام بزرگ در قیامت می داند!!«ابوالحسن خرقانی»از حقّ شناسی و عبرت آموزی وی یادمی کند.«ابوالقاسم کرکانی»اورا "خواجه ی خواجگان" و "سرور محجوران"می خواند.خلاصه این که:«اهل تصوّف درباره ی علّت عصیان ابلیس،توجیهات وتصوّراتی ذکر کرده اندکه و فرقه هائی مانند «یزیدیّه»؛تقدیس فوق العاده ای از ابلیس دارند!!!«شسخ احمد غزّالی»که از بزرگان تصوّف است،شیطان را «سیّدالموحّدین»!!!!نامیده است و یک روز بالای منبر به مردم می گفته:"کسی که ازشیطان درس توحید نیاموزد،زندیق وکافر است!"و هم او گوید:"شیطان،از موسی عمران برتر بوده است!!!!!"علاوه براین"مولوی"هم در اشعارش،لعن بر شیطان بی گناه رانادرست می داند!آنجاکه می گوید:"ترک سجده از حسد گیرم که بود / این حسد از عشق خیزد،نز جحود__هر حسد از دوستی خیزد چنین / که شود با دوست،غیری همنشین__ بی گنه،لعنت کنی ابلیس را! / چون نبینی از خود این تلبیس را"...در جای دیگر نیز می گوید:"زیرکی ز ابلیس و عشق از آدم است"....و امّا در آیات کریمه مکرّر از شیطان مذمّت شده وآن که او دشمن خدا و پیغمبران و دوستان خداست و امر فرموده که بااو دشمنی نمائید و در قرآن خود خبر داده که او وعده ِی فقر می دهد و امر می کند به کارهای زشت وفحشا.و فرموده:**عبادت مکنید شیطان را ومرا عبادت کنید**.امّا نزد آقایان صوفیه،شیطان مظهر حقّ است و فعل او فعل خداست!و دوستی بااو دوستی با خداست!و عبادت او عبادت خداست!مانند بت،هردو مظهر هستی مطلق اند!ایشان می گویندکه:"ما ابلیس را می بینیم و بر وی تسلّط داریم و او یار و مددکار ماست.بااینکه خداوند تعالی درقرآن مجید فرموده:**إنّ الشّیطان لکم عدوّ فاتّخذوه عدواً**یعنی**به درستی که شیطان دشمن شماست.پس اورا دشمن گیرید** (منبع:نوشته ای از سایت:گفتمان فرهنگی رهپویان وصال)