salavati1
01-20-2017, 07:31 PM
پیش از این زمان، بلورهای کوارتز حدود 12 هزار سال قبل به دست غارنشینان کشور فرانسه، به شکلی کاملا خام استفاده می شد. انسان های ماقبل تاریخ، با استفاده از یک چوب نوک تیز و ماسه، سوراخ هایی را در قسمت های نرم جواهرات ایجاد می کردند تا بتوانند از آن ها به عنوان زیور آلات استفاده کنند. آنها با تکان دادن این جواهرات در یک کیسه با ماسه دانه ریز آن ها را صیقل می دادند.
این نکته که جواهر تراشان اولیه با دقت از اسرار حرفه ای شان نگهداری می کردند را این گونه می توان تصدیق کرد که اطلاعات زیادی از علم جواهر شناسی موجود است، اما اطلاعات بسیار کمی در زمینه فن جواهر تراشی وجود دارد. بسیاری از نویسندگان اولیه، به علم گوهرشناسی آشنا نبودند. مثلا آنها دستورالعمل های صادقانه خود را برای نرم کردن سنگ های جواهر سخت بیان می کردند تا تراش و صیقل دادن این سنگ ها ساده تر انجام پذیرد. این قضیه منجر به این می شد که فردی بپذیرد شاید جواهر تراشان اولیه اطلاعات غلط و گمراه کننده ای در زمینه این هنر منتشر می کردند. این مطالب برگرفته از دوره جواهر سازی (http://javahersazi.com/Course1.aspx) می باشد .
بعدها در قرون وسطی، جواهر تراشان تا اندازه ای نکات خوب و مفید تراشکاری را فرا گرفته تا در بهترین حالت رنگ ها را در بعضی سنگ ها نشان دهند. روش تراش قسمت تیره و نامناسب یک یاقوت کبود، درصد کمی از رنگ را در بخش زیرین تراش برلیان بر جای می گذاشت، به طوریکه هنگام نگاه کردن سنگ در جدول، رنگ کاملا یکدستی به آن می داد، این روش در گذشته روش معروفی بود. همچنین این تقلب به راحتی با نگاه کردن سنگ غوطه ور در آب یا دیگر مایعات انکساری تشخیص داده می شد.
ظاهرا 2 و 3 وجهی ها در زمان های اولیه ساخته شده اند. مردم روم باستان این هنر را داشتند که 3 قطعه از شیشه های رنگی متفاوت را با هم ترکیب کرده تا عقیق بدلی مورد استفاده در جواهر تراشی را بسازند. قدیمی ها چیزهایی در مورد هنر رنگ کردن عقیق و دیگر سنگ ها می دانستند.
هنر جواهر تراشی، هنری نسبتا نو و مدرن است. اقوام قدیمی فقط بر روی صیقل کار می کردند، اما آنها نیز مهارت قابل توجهی را در زمینه حکاکی بر روی گوهرهای بسیار سخت به کار می بردند. تعدادی از این کارهای بدیع هنر جواهر تراشی تا به امروز حفظ شده اند. بیشتر برجسته کاری ها، با استفاده از یک قلم پر ظریف که با تعدادی سنگ معدنی یا سنگ سنباده پر شده به عنوان ساینده، انجام می شدند. بعدها قلم های نوک تیز الماسه بسیار زیاد در حکاکی جواهرات استفاده می شدند.
این نکته که جواهر تراشان اولیه با دقت از اسرار حرفه ای شان نگهداری می کردند را این گونه می توان تصدیق کرد که اطلاعات زیادی از علم جواهر شناسی موجود است، اما اطلاعات بسیار کمی در زمینه فن جواهر تراشی وجود دارد. بسیاری از نویسندگان اولیه، به علم گوهرشناسی آشنا نبودند. مثلا آنها دستورالعمل های صادقانه خود را برای نرم کردن سنگ های جواهر سخت بیان می کردند تا تراش و صیقل دادن این سنگ ها ساده تر انجام پذیرد. این قضیه منجر به این می شد که فردی بپذیرد شاید جواهر تراشان اولیه اطلاعات غلط و گمراه کننده ای در زمینه این هنر منتشر می کردند. این مطالب برگرفته از دوره جواهر سازی (http://javahersazi.com/Course1.aspx) می باشد .
بعدها در قرون وسطی، جواهر تراشان تا اندازه ای نکات خوب و مفید تراشکاری را فرا گرفته تا در بهترین حالت رنگ ها را در بعضی سنگ ها نشان دهند. روش تراش قسمت تیره و نامناسب یک یاقوت کبود، درصد کمی از رنگ را در بخش زیرین تراش برلیان بر جای می گذاشت، به طوریکه هنگام نگاه کردن سنگ در جدول، رنگ کاملا یکدستی به آن می داد، این روش در گذشته روش معروفی بود. همچنین این تقلب به راحتی با نگاه کردن سنگ غوطه ور در آب یا دیگر مایعات انکساری تشخیص داده می شد.
ظاهرا 2 و 3 وجهی ها در زمان های اولیه ساخته شده اند. مردم روم باستان این هنر را داشتند که 3 قطعه از شیشه های رنگی متفاوت را با هم ترکیب کرده تا عقیق بدلی مورد استفاده در جواهر تراشی را بسازند. قدیمی ها چیزهایی در مورد هنر رنگ کردن عقیق و دیگر سنگ ها می دانستند.
هنر جواهر تراشی، هنری نسبتا نو و مدرن است. اقوام قدیمی فقط بر روی صیقل کار می کردند، اما آنها نیز مهارت قابل توجهی را در زمینه حکاکی بر روی گوهرهای بسیار سخت به کار می بردند. تعدادی از این کارهای بدیع هنر جواهر تراشی تا به امروز حفظ شده اند. بیشتر برجسته کاری ها، با استفاده از یک قلم پر ظریف که با تعدادی سنگ معدنی یا سنگ سنباده پر شده به عنوان ساینده، انجام می شدند. بعدها قلم های نوک تیز الماسه بسیار زیاد در حکاکی جواهرات استفاده می شدند.