salavati1
01-20-2017, 04:17 PM
ذوب
1-پروسه ذوب کردن
برای یک زرگر کارگاه طبیعی است و جزو کارهای روزمره به شمار میآید که مثلا یک تکه طلا را جهت استفاده مجدد ذوب کند، یعنی اینکه یک بلوک فلزی را میتوان از حالت جامد به حالت مایع درآورد، به شرطی که انرژی گرمایی کافی به آن داده شود . در اثر افزایش دما به میزان تقریبا 15K تحرک دو برابر میشود و بدین ترتیب اتصال اتمی انعطاف پذیرتر میگردد : ساختار میکروسکوپی نرمتر میشود، زیرا با افزایش فاصله اتمی نیروهای بین اتمی کاهش مییابند . به عنوان نتیجه عملی آن میتوان مشاهده نمود که اگر یک قطعه موقع گداختن روی یک سطح تخت قرار نداشته باشد خم میشود . به علاوه افزایش فاصله اتمی باعث انبساط گرمایی فلز میشود . بالاخره وقتی درجه حرارت به دمای ذوب رسید، انرژی حرکتی از نیروهای جاذبه متقابل بزرگتر میشود، به طوری که اتمها میتوانند از شبکه اتصال آزاد گردند . ساختار میکروسکوپی به طور ناگهانی از هم نمی پاشد، بلکه بایستی ذوب شدن بلوک فلزی را به صورت یک پروسهای تصور نمود که رفته رفته گسترش مییابد : با توجه به اینکه دمای ذوب ابتدا در سطح خارجی بلوک حاصل میشود، از هم پاشیدن ساختار میکروسکوپی از همین جا آغاز میگردد، در حالی که در هسته آن هنوز هم درجه حرارت به دمای تبدیل نرسیده است . در محدوده میکروسکوپی بایستی فروپاشی کریستالها را به همین نحوه تصور نمود، زیرا ابتدا اتمهای خارجی در ناحیه مرز دانهها که اتصال نسبتا ضعیفتری دارند آزاد میگردند و سپس رفته رفته فروپاشی ساختاری میکروسکوپی کریستال از خارج به داخل در راستای هسته کریستال گسترش مییابد . این توضیحات برگرفته از کلاس جواهر سازی (http://javahersazi.com/Course1.aspx) است .
2- لوازم و متعلقات ذوب
تجهیزات ذوب بوته با فلزی که باید گردد ما بین زغال چوب گداخته قرار کی گرفت، که اغلب توسط دم آهنگری هم به آن دمیده میشد، تا فلز ذوب گردد . همین روش تا چندین سال پیش نیز با کوره کک به کار میرفت . اما حتی با این روش ذوب طولانی، پر زحمت و حتی خطرناک ماند، زیرا یک بوته به راحتی می شکست و در این حال می بایست فلز نجیب را به زحمت از خاکستر جدا کرده و شستشو داد! یک تغییر اساسی در روش ذوب ابتدا از گسترش عمومی گاز شهری در نیمه قرن 19 حاصل شد .
بوتهها و ظروف مخصوص ذوب
بوته گرافیتی : این بوتهها از مخلوط گرافیت – خاک رس تشکیل شدهاند . بوتهها را بایستی در جای خشک و نا مرطوب نگهداری نمود . با توجه به اینکه این بوتهها به صورت نپخته عرضه میشوند، بایستی آنها را به آرامی گرم نمود، با بوراکس ذوب کرد و بعد آن را به حالت گداخته در آورد. پس از آن میتوان آن را استفاده کرد. هر چند این بوتهها گران هستند اما در صورتی که درست استفاده شوند عمر بسیار طولانی خواهند داشت. برای مذابهای اکسیدکننده با شوره (نمک اسید نیتریک) نامناسب میباشند، زیرا کربن حل میشود.
بوتههای رسی هسی : این بوتهها از خاک رس چرب و فاقد آهن و گچ تشکیل شدهاند، که به آن ماسه کوارتز و خاک سفال اضافه میکنند تا ترک بر ندارد و منقبض نشود. این بوتهها به صورت پخته شده عرضه میشوند و از بوتههای گرافیتی ارزانترند. بوتههای رسی اگر (مثل بوتههای گرافیتی) پیشگرم شده و با بوراکس لعاب داده شوند حساسیت کمتری دارند. ذرات باقیمانده فلزی چسبیده شده را نمی شکنند، بلکه با کمی بوراکس ذوب میکنند.
طرز کار با بوتهها : هر بوته بایستی فقط برای یک عیار معین به کار رود. از این رو دیواره خارجی آن را علامتگذاری میکنند. قبل از آنکه فلز را داخل آن فرار دهند، بوته را پیشگرم میکنند. وقتی که گداخته شد، رفته رفته فلز را داخل میکنند، تا تقریبا نصف آن پر شده باشد . با پیشگرم امکان اکسیداسیون فلز داخل و مدت آن خیلی محدود میگردد. در کورههای بزرگتر بهتر است به عنوان درپوش از یک قطعه زغال چوب استفاده شود، زیرا حکم یک سر پوش احیاءکننده را خواهد داشت. با یک انبر گرد، که با دهانه آن بوته از زیر محکم گرفته میشود، بوته را از کوره خارج میکنند. در صورت گرفتن بوته با یک انبر تخت، ممکن است به راحتی قطعهای از دیواره بشکند. بوتههای مستعمل را در خاکه کف قرار میدهند و همراه با آن دور میریزند.
ذوب طلا
طلای خالص: اگر فلز به صورت گرانول باشد، می توان آن رابدون اقدامات و افزودنیهای ویژهای ذوب نمود . اما مسئله برای طلای خاکه قهوهای و پودری شکل، که از تفکیک و بازیافت به دست آمده طوری دیگری است . برای زدودن ناخالصیهای احتمالی، طلای خاکه را با کمی نمک نیترات و بوراکس مخلوط، خیس و با فشار وارد بوته میکنند . با گرم کردن آهسته، مجددا از آن آب خارج میشود و بالاخره فلز را ذوب می نمایند . اگر پودر طلا را به صورت خشک ذوب کنند، ممکن است فضاهای خالی به وجود آیند، که پر از گاز میشوند و ممکن است باعث شکننده شدن طلای خالص و یا آلیاژ به دست آمده از آن گردد . به علاوه خاکه توسط شعله گاز به اطراف پاشیده میشود.
1-پروسه ذوب کردن
برای یک زرگر کارگاه طبیعی است و جزو کارهای روزمره به شمار میآید که مثلا یک تکه طلا را جهت استفاده مجدد ذوب کند، یعنی اینکه یک بلوک فلزی را میتوان از حالت جامد به حالت مایع درآورد، به شرطی که انرژی گرمایی کافی به آن داده شود . در اثر افزایش دما به میزان تقریبا 15K تحرک دو برابر میشود و بدین ترتیب اتصال اتمی انعطاف پذیرتر میگردد : ساختار میکروسکوپی نرمتر میشود، زیرا با افزایش فاصله اتمی نیروهای بین اتمی کاهش مییابند . به عنوان نتیجه عملی آن میتوان مشاهده نمود که اگر یک قطعه موقع گداختن روی یک سطح تخت قرار نداشته باشد خم میشود . به علاوه افزایش فاصله اتمی باعث انبساط گرمایی فلز میشود . بالاخره وقتی درجه حرارت به دمای ذوب رسید، انرژی حرکتی از نیروهای جاذبه متقابل بزرگتر میشود، به طوری که اتمها میتوانند از شبکه اتصال آزاد گردند . ساختار میکروسکوپی به طور ناگهانی از هم نمی پاشد، بلکه بایستی ذوب شدن بلوک فلزی را به صورت یک پروسهای تصور نمود که رفته رفته گسترش مییابد : با توجه به اینکه دمای ذوب ابتدا در سطح خارجی بلوک حاصل میشود، از هم پاشیدن ساختار میکروسکوپی از همین جا آغاز میگردد، در حالی که در هسته آن هنوز هم درجه حرارت به دمای تبدیل نرسیده است . در محدوده میکروسکوپی بایستی فروپاشی کریستالها را به همین نحوه تصور نمود، زیرا ابتدا اتمهای خارجی در ناحیه مرز دانهها که اتصال نسبتا ضعیفتری دارند آزاد میگردند و سپس رفته رفته فروپاشی ساختاری میکروسکوپی کریستال از خارج به داخل در راستای هسته کریستال گسترش مییابد . این توضیحات برگرفته از کلاس جواهر سازی (http://javahersazi.com/Course1.aspx) است .
2- لوازم و متعلقات ذوب
تجهیزات ذوب بوته با فلزی که باید گردد ما بین زغال چوب گداخته قرار کی گرفت، که اغلب توسط دم آهنگری هم به آن دمیده میشد، تا فلز ذوب گردد . همین روش تا چندین سال پیش نیز با کوره کک به کار میرفت . اما حتی با این روش ذوب طولانی، پر زحمت و حتی خطرناک ماند، زیرا یک بوته به راحتی می شکست و در این حال می بایست فلز نجیب را به زحمت از خاکستر جدا کرده و شستشو داد! یک تغییر اساسی در روش ذوب ابتدا از گسترش عمومی گاز شهری در نیمه قرن 19 حاصل شد .
بوتهها و ظروف مخصوص ذوب
بوته گرافیتی : این بوتهها از مخلوط گرافیت – خاک رس تشکیل شدهاند . بوتهها را بایستی در جای خشک و نا مرطوب نگهداری نمود . با توجه به اینکه این بوتهها به صورت نپخته عرضه میشوند، بایستی آنها را به آرامی گرم نمود، با بوراکس ذوب کرد و بعد آن را به حالت گداخته در آورد. پس از آن میتوان آن را استفاده کرد. هر چند این بوتهها گران هستند اما در صورتی که درست استفاده شوند عمر بسیار طولانی خواهند داشت. برای مذابهای اکسیدکننده با شوره (نمک اسید نیتریک) نامناسب میباشند، زیرا کربن حل میشود.
بوتههای رسی هسی : این بوتهها از خاک رس چرب و فاقد آهن و گچ تشکیل شدهاند، که به آن ماسه کوارتز و خاک سفال اضافه میکنند تا ترک بر ندارد و منقبض نشود. این بوتهها به صورت پخته شده عرضه میشوند و از بوتههای گرافیتی ارزانترند. بوتههای رسی اگر (مثل بوتههای گرافیتی) پیشگرم شده و با بوراکس لعاب داده شوند حساسیت کمتری دارند. ذرات باقیمانده فلزی چسبیده شده را نمی شکنند، بلکه با کمی بوراکس ذوب میکنند.
طرز کار با بوتهها : هر بوته بایستی فقط برای یک عیار معین به کار رود. از این رو دیواره خارجی آن را علامتگذاری میکنند. قبل از آنکه فلز را داخل آن فرار دهند، بوته را پیشگرم میکنند. وقتی که گداخته شد، رفته رفته فلز را داخل میکنند، تا تقریبا نصف آن پر شده باشد . با پیشگرم امکان اکسیداسیون فلز داخل و مدت آن خیلی محدود میگردد. در کورههای بزرگتر بهتر است به عنوان درپوش از یک قطعه زغال چوب استفاده شود، زیرا حکم یک سر پوش احیاءکننده را خواهد داشت. با یک انبر گرد، که با دهانه آن بوته از زیر محکم گرفته میشود، بوته را از کوره خارج میکنند. در صورت گرفتن بوته با یک انبر تخت، ممکن است به راحتی قطعهای از دیواره بشکند. بوتههای مستعمل را در خاکه کف قرار میدهند و همراه با آن دور میریزند.
ذوب طلا
طلای خالص: اگر فلز به صورت گرانول باشد، می توان آن رابدون اقدامات و افزودنیهای ویژهای ذوب نمود . اما مسئله برای طلای خاکه قهوهای و پودری شکل، که از تفکیک و بازیافت به دست آمده طوری دیگری است . برای زدودن ناخالصیهای احتمالی، طلای خاکه را با کمی نمک نیترات و بوراکس مخلوط، خیس و با فشار وارد بوته میکنند . با گرم کردن آهسته، مجددا از آن آب خارج میشود و بالاخره فلز را ذوب می نمایند . اگر پودر طلا را به صورت خشک ذوب کنند، ممکن است فضاهای خالی به وجود آیند، که پر از گاز میشوند و ممکن است باعث شکننده شدن طلای خالص و یا آلیاژ به دست آمده از آن گردد . به علاوه خاکه توسط شعله گاز به اطراف پاشیده میشود.