ليتيم و بهداشت رواني

[fr.chemi3t]

قرون وسطائي ها از يون ليتيم براي معالجه كردن اختلالات رواني استفاده مي كردند . بوجود آمدن اين كشف مثالي است از خوش اقبالي و تيز بيني .

در سال 1938 روانپزشك استراليايي ( كاد ) بر روي اثرات آنيون هاي بزرگ آنيون هاي آبي روي حيوانات مطالعاتي را انجام داد . او براي افزايش مقدار اثر دارو به نمك با قابليت انحلال زياد نياز داشت . براي همه آنيون هاي بزرگ ، انحلال پذيري يون هاي فلزات قليايي با كاهش شعاع افزايش پيدا مي كند بنابراين او نمك ليتيم را انتخاب كرد .
به هر حال موقعي كه او اين تركيب را وارد بدن حيوانات كرد حيوانت شروع به نشان دادن تغييرات رفتاري آشكاري كردند . او نشان داد كه خود يون ليتيم بايد اثري بر روي نوع كاركرد مغز داشته باشد . ازاين گذشته مطالعات نشان داده بود كه يون ليتيم اثر عميقي بر روي بيماران افسرده و ديوانه دارد . به همين خاطر يون ليتيم سالم ترين و موثرترين درمان براي آدمهاي جنون دارد افسرده مي باشد البته مراقبت و كنترل مصرف آن بسيار مهم است چون مقدار كمي زياد آن مي تواند سبب ايست قلبي شود ( حدود 10*1 مول بر ليتر ) .
مكانيسم اثر ليتيم هنوز به خوبي درك نشده است اما ممكن است اثر خود را از طريق برقراري تعادل سديم يا منيزيم و كلسيم در بدن بگذارد . شگفت انگيز آن است كه كشف اثرات ليتيم بر روي سلامتي مربوط به گذشته است ، زماني كه پزشكان محلي در انگليس براي تشكيل درد بيماران خود از آب چشمه هايي استفاده مي كردند كه غني از ليتيم بود .
تازه ترين مطالعات در تگزاس نشان داد كه مقدار پذيرش بيماران رواني در بيمارستانهاي اين ايالت بستگي به ميزان وجود يون ليتيم در نوشيدنيهاي محلي مورد استفاده توسط مردم اين منطقه قرار دارد .