آسیب مینیسکهای مفصل زانو

[O M I D]

آسیب مینیسکهای مفصل زانو:

مفصل زانو به عنوان یک مفصل لولایی نقش بسیار مهمی را در حرکتها ومهارتهای ورزشی ایفا می نماید؛مینیسک،یک بافت عضروفی همبند مخصوص می باشد که همانند یک واشر ضربه گیر بر روی سطح فوقانی استخوان درشت نی ،طبق درشت نی(TIBIA PLATOE)قرارگرفته است؛در هر مفصل زانو دو تا مینیسک قرار گرفته که به نامهای مینیسک داخلی و مینیسک خارجی خوانده میشوند.

غضروف های بافت نرم زانو با فشار از جانب استخوان های مفصل زانو در زمانی که نیرویی غیر معمول استخوان ها را درمقابل یکدیگر به طرز غیر عادی بپیچاند می توانند دچا رصدمه شود.در حرکت معمولی زانو و در جریان حرکت های مختلف، به دنبال خم وراست کردن آن چنانچه با اندکی چرخش همراه باشد،غضروف ها اندکی به سمت عقب وجلو حرکت می کنند.به این ترتیب غضروف ها به مانند کاتالیزور درسرتاسریک حرکتت عمل می کنند، این امر با وجودی است که سطح مفصلی استخوان ران بزرگتر از سطح استخوان درشت نی است. به هر صورت با یک فشار غیر عادی، غضروف ها ممکن است دربین دو استخوان در هم فشرده شوند.دراین صورت، چنانچه استخوان ها بر روی یکدیگر پیچ خوردگی پیدا کنند وفشاری قیچی گونه برمینیسک اعما ل کنند،این بافت غضروفی از هم جدا می شود.

شایعترین آسیب به منیسک ها پیچ خوردگی غیر عادی زانو بوده و این امر در هنگامی رخ می دهد که وزن بدن بر روی پاها باشد.فشار ناگهانی به همراه خم بودن زانو،حتی زمانی که روی پا به صورت ایستاده نباشید،می تواند باعث گسستگی وپارگی مینیسک گردد.

آسیب به غضروف مینیسک درد فوری ایجاد میکند و این درد به حدی است که فرد قادر به حرکت دادن و چرخاندن زانو خود نمی باشد.در این وضعیت ورم قابل مشاهده به صورت تدریجی در اطراف زانو گسترش می یابد.علامت مشخصه پارگی مینیسک زانوی قفل شده می باشد که فرد احساس می کند در یک وضعیت نا مشخص زانویش گیر کرده است.

تشخیص ودرمان: بعد از بررسی زانوی آسیب دیده توسط پزشک یک رادیوگرافی معمولی از زانوی مصدوم در بخش رادیولوژی به عمل آمده ودر صورت تغییر فضای متقارن مفصلی و بررسی سطوح استخوانی مفصل به پزشک ارتوپد ارجاع داده می شود؛MRI(magnetic Resonance Imaging) بهترین پروتوکل تشخیصی آسیب به مینیسک های زانو وبطور کلی بافت نرم آ« نواحی مثل رباطها وتاندونهای عضلات می باشد.

درمان :امروزه روشهای مدرن درمانی که رایجترین آن انجام اعمال جراحی با لیزر می باشد جای خود را به اعمال جراحی باز(تیغ جراحی)داده است.اما بطور کلی با توجه به اینکه جنس این بافتها(غضروف ها )به گونه ای است که ترمیم آن مشکل می باشد؛ بهترین روش پیشگیری از بوجود آمدن این نوع صدمات در ورزشکار حرفه ای؛ تقویت عضلات ، تاندونها و رباطهای جانبی مفصل در جهت کاهش میزان فشار بر کل مفصل می باشد.فیزیوتراپی وآب درمانی روشهای مناسبی برای بازگشت ورزشکار به میدان ورزشی می باشد.

fariman-s.blogfa