واکنش زنجیرهٔ پلیمراز (به انگلیسی: Polymerase Chain Reaction)‏ که مخفف آن (PCR) می‌باشد. بطور کلی «واکنش زنجیره پلیمراز» به روش ازدیاد مقادیر جزئی DNA یا RNA تا حد مشاهدهٔ آنها توسط روش‌های ساده و رایج آزمایشگاهی اطلاق می‌شود. قابلیت «پی سی آر» در ازدیاد اسیدهای نوکلئیک موجود در نمونه مورد آزمایش موجب شناسایی سریع و اختصاصی نوع سلول یا میکروارگانیسم مورد نظر در نمونه مذکور می‌گردد که این ویژگی علاوه بر بکارگیری «پی سی آر» در تشخیص آزمایشگاهی بیماریها و شناسایی انواع سلولها، آن را به عنوان ابزاری مطمئن و حساس در زمینه پژوهش‌های علمی مطرح می‌سازد.
از کاربردهای پی سی آر می‌توان به کاربرد آن در بررسی حذفهای کروموزومی مشخص، تکثیر DNA برای تعیین توالی ، تشخیص بیماری های وراثتی و یا شناسای اثر انگشت ژنتیکی (برای استفاده در پزشکی قانونی و یا یافتن نسبت های خویشاوندی) و یا آشکار سازی و تشخیص بیماری های عفونی ،بررسی جهش های مشخص، بررسی وجود ویروس ها در نمونه اشاره کرد که از مهمترین ویروس هایی که توسط این روش مورد بررسی