نثر

[javad jan]

… ولا یمکن الفرار من حکومتک . . . ( خدایا ، از حکومت تو به کجا فرار کنم ، نمیتوان فرار کرد. ) ( قسمتی از دعای کمیل )
نه میتوان از خدا فرار کرد نه او کسی را اخراج میکند ، این ما هستیم که همیشه سر خودمان زیر برف میکنیم و . . .
دقیقا مثل مشکلات دانشگاهمون. نمیتوانیم آنرا رها کنیم و نه تلاشی جهت رفع آن مشکلات میکنیم. بعد، فقط کلمات قصار میگوییم از همه شکایت میکنیم که چنین است و چنان. نه عزیزان با ید تلاش کرد،تلاش.
ارتباط با خدا هم اینگونه است. در این دنیا طوری زندگی کنیم که نخواهیم بگوییم خدایا رفوزه شدم ، اخراجم کن و . . .
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل / که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشمیا علی

[javad jan]

مثل آن کودک گم شدهدست به دامان زنان غریب این شهر شده امکه پشت حجاب یکی از آنها” تو ” را پیدا کردم !

[javad jan]

زندگی شوق رسیدن به همان فردایست که نخواهد امد،تو نه در دیروزی ونه در فردایی، ظرف امروز پر از بودن توست زندگی را دریاب…………….

[javad jan]

می خواهم بخوابمآنچنان که گویاجهانی نبودهو هرگز نخواهد بودسرفه می کنمبیرون نمی پردبغض بدی در گلویم نشسته است.
.

[javad jan]

زندگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه برگ
زندگی ، خاطر دریایی یک قطره ، در آرامش رود
زندگی ، حس شکوفایی یک مزرعه ، در باور بذر
زندگی ، باور دریاست در اندیشه ماهی ، در تنگ
زندگی ، ترجمه روشن خاک است ، در آیینه عشق
زندگی ، فهم نفهمیدن هاست
زندگی ، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است ، جهانی با ماست
آسمان ، نور ، خدا ، عشق ، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور ، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی ، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من ، وزن رضایتمندی ست
زندگی ، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر ، که مرا گرم نمود
نان خواهر ، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست ، میان دو سکوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.

[javad jan]

خسته بودم، اما خوابم نمی رفتستاره شمردم ، اما خوابم نمی رفتبه تو فکر کردم و مهربونی ات رو شمردمتا شاید خوابم بره…خوابیدم، اما یادمه شمردن رو توخواب ادامه دادم

[javad jan]

عجیب است زندگی!غریب است زندگی!
آنگاه که آشنایان غریبه میگردند و
غریبگان آشنا
آنگاه که از کنار رهگذری میگذری و
با خود میگویی این غریبه چه آشنا بود؟پرودگارا در این سرای بی کسی
تو آشناترینم باش..

[javad jan]

آهای ِ روزگار !!برایم مشخـــص کناینبــار کــدام سازت را کوک کــرده ایی تا برایم بزنـــیمی خواهـــم رقصــم را با سازتهماهنگ کنم … !!

[javad jan]

اون میره
مثل من که یک روز رفتممن می مونم
مثل اونی که یک روز یک جا مونداون می خنده
از پشت عینکش تیله هاش می افتن توی دست هاماون می خنده و گوش می ده
صدای من می ره و می ره
نمی رسه و تیله ها می افتند و می شکنند و توی دست من
ماهی های سرخ تنم توی بلور شکسته ی نگاهش
شنا می کنند
بوی شوری خون می گیرم

[javad jan]

کاش جزوه رو ازم گرفته بودتا این رو براش می نوشتم:ای عاشقها
که با دلبر نشسته
شاد و خندانید
یک نفر تنهاست…
دارد می‌سپارد جانیو میگفتم:من به تو فکر میکنم..پس هستی..!تو به من فکر نمیکنی.اما هستم … !‌