«پوشیدگان برهنه»!!!

[fr.chemi3t]

دیشب از دست دنیا دلخور بودم. دیوان حافظ را گشودم، غزل او را که خواندم، کمی آرام شدم تا این که به این بیت رسیدم:
دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است

«دولت فقر»! ترکیب جالبی است. مگر می شود دولت و فقر را باهم جمع کرد؟ در این فکر بودم که یاد ترکیب زیبایی در فرمایش پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) افتادم. می دانی کدام ترکیب را می گویم؟
«پوشیدگان برهنه»

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وقتی از دوزخیان نام می برند، از زنانی یاد می کنند که لباس بر تن دارند اما برهنه اند!

ایشان می فرمایند:
«دو گروه اهل آتش هستند و نمی خواهم آن ها را ببینم: گروهی که تازیانه در دست دارند ومردم را با آن ها می زنند (ظالمین) و دیگر، زن هایی که پوشیدگان برهنه اند؛ به شهوات متمایل هستند و مردان را به سوی خود جذب می کنند و موهای سرشان بر آمده است. این ها وارد بهشت نمی شوند و با این که بوی بهشت از مسافت های دور به مشام می رسد، بوی آن را استشمام نمی کنند».(میزان الحکمه ج 2 ص 259)
«پوشیدگان برهنه» آنانی هستند که لباس های نازک و بدن نما یا تنگ و چسبان به تن می کنند.
کارکرد لباس آن است که هم بدن را از دید نامحرم بپوشاند و هم برجستگی های بدن معلوم نگردد. لباس نازک بدن را به خوبی نمی پوشاند و جامه ی تنگ، حجم بدن را کاملا مشخص می کند.
از همین روست که امام علی (علیه السّلام) فرمودند:
برشما باد پوشیدن لباس های ضخیم؛ چرا که هر کس لباسش نازک باشد دینش نازک است.

بیا توصیه های پیشوایان مان را نادیده نگیریم:
تمیز بپوشیم؛ مرتب بپوشیم؛ مناسب بپوشیم، زیبا بپوشیم،
و از پوشیدن لباس های تنگ و بدن نما بپرهیزیم.