♥ღ ختم قرآن کریم برای تعجیل در فرج آقا امام زمان (عج)ღ♥

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الغاشیه آیات 11 تا20

سخن بيهوده‏اى در آنجا نشنوند (۱۱) لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿۱۱﴾ در آن چشمه‏اى روان باشد (۱۲) فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿۱۲﴾ تختهايى بلند در آنجاست (۱۳) فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾ و قدحهايى نهاده شده (۱۴) وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾ و بالشهايى پهلوى هم [چيده] (۱۵) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾ و فرشهايى [زربفت] گسترده (۱۶) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾ آيا به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده (۱۷) أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾ و به آسمان كه چگونه برافراشته شده (۱۸) وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾ و به كوه‏ها كه چگونه برپا داشته شده (۱۹) وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾ و به زمين كه چگونه گسترده شده است (۲۰) وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الغاشیه آیات 21 تا26

پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏اى (۲۱) فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿۲۱﴾ بر آنان تسلطى ندارى (۲۲) لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿۲۲﴾ مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد (۲۳) إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿۲۳﴾ كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند (۲۴) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿۲۴﴾ در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست (۲۵) إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿۲۵﴾ آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (۲۶) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿۲۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الفجر آیات 1تا10 به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سوگند به سپيده‏دم (۱) وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾ و به شبهاى دهگانه (۲) وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾ و به جفت و تاق (۳) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾ و به شب وقتى سپرى شود (۴) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾ آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است (۵) هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾ مگر ندانسته‏اى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾ با عمارات ستون‏دار ارم (۷) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾ كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾ و با ثمود همانان كه در دره تخته‏سنگها را مى‏بريدند (۹) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾ و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند] (۱۰) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الفجر آیات 11 تا 20

همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾ و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾ [تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾ زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾ اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى‏آزمايد و عزيزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد مى‏گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾ و اما چون وى را مى‏آزمايد و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند مى‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده است(۱۶) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾ ولى نه بلكه يتيم را نمى‏نوازيد (۱۷) كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾ و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‏انگيزيد (۱۸) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾ و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى‏خوريد (۱۹) وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿۱۹﴾ و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار (۲۰) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الفجر آیات 21 تا30

نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود (۲۱) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾ و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آيند (۲۲) وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾ و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (۲۳) وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾ گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم (۲۴) يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾ پس در آن روز هيچ كس چون عذاب‏كردن او عذاب نكند (۲۵) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾ و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد (۲۶) وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾ اى نفس مطمئنه (۲۷) يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾ خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸) ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾ و در ميان بندگان من درآى (۲۹) فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾ و در بهشت من داخل شو (۳۰) وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره البلد آیات 1 تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سوگند به اين شهر (۱) لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾ و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى (۲) وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾ سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (۳) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾ براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ايم (۴) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿۴﴾ آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵) أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾ گويد مال فراوانى تباه كردم (۶) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿۶﴾ آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است (۷) أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾ آيا دو چشمش نداده‏ايم (۸) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾ و زبانى و دو لب (۹) وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾ و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره البلد آیات 11 تا20

و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏نگرى] بالا رود (۱۱) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾ و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾ بنده‏اى را آزادكردن (۱۳) فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾ يا در روز گرسنگى طعام‏دادن (۱۴) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾ به يتيمى خويشاوند (۱۵) يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾ يا بينوايى خاك‏نشين (۱۶) أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾ علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏اند (۱۷) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾ اينانند خجستگان (۱۸) أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۱۸﴾ و كسانى كه به انكار نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹) وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۱۹﴾ بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد (۲۰) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الشمس آیات 1 تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سوگند به خورشيد و تابندگى‏اش (۱)		وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)		وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)		وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)		وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)		وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)		وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)		وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾
سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد (۸)		فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)		قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿۹﴾
و هر كه آلوده ‏اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)		وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الشمس آیات 11 تا 15

[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾ آنگاه كه شقى‏ترينشان بر[پا] خاست (۱۲) إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾ پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾ و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴) فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾ و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (۱۵) وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الیل آیات 1 تا10

به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سوگند به شب چون پرده افكند (۱) وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿۱﴾ سوگند به روز چون جلوه‏گرى آغازد (۲) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿۲﴾ و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد (۳) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿۳﴾ كه همانا تلاش شما پراكنده است (۴) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾ اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت (۵) فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾ و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد (۶) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿۶﴾ بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت (۷) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿۷﴾ و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‏نياز ديد (۸) وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿۸﴾ و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت (۹) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿۹﴾ بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود (۱۰) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿۱۰﴾